Parking η μάστιγα των πόλεων
Απριλίου 18, 2010
Ο «αρχιτσιγκούναρος», Σκρούτζ Μακ Ντάκ στα Micky Μouse, βλέποντας ότι έχει μεγάλο κόστος για τη μεταφορά των αγελάδων του, από μία πολιτεία σε μια άλλη με το τραίνο, σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε το θέμα και αποφάσισε τι να κάνει. Η λύση λοιπόν για το parking μέσα στις πόλεις μας έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Δεν πρόκειται να καταργήσουμε τα υπάρχοντα, ούτε να υποκαταστήσουμε τα υπόγεια, μεμονομένα, ανά πολυκατοικία ή εκείνα στις πλατείες…κ.λ.π. Εδώ απλά, λέμε να χρησιμοποιήσουμε νέες τεχνολογίες και νέες ιδέες. Έτσι, το πρώτο προτεινόμενο είναι η δημιουργία μικρών υπόγειων parking, δίπλα από πλατείες, μικρά ξέφωτα, σε φαρδείς δρόμους, κ.λ.π. όπου θα καταλαμβάνει στην επιφάνεια δύο θέσεις αυτοκινήτων στη σειρά, ενώ από κάτω θα βρίσκονται παρκαρισμένα άλλα 10 αυτοκίνητα. Δηλαδή δύο που θα φαίνονται και 10 υπόγεια. Το κέρδος: αντί για δύο 12 αυτοκίνητα. Δηλαδή 6πλασιασμός χώρου. Ασφάλιση αυτοκινήτων. Φιλικά στο περιβάλλον χωρίς οπτική επιβάρυνση. Περισσότερος χώρος για χρήση. Όφελος από την εκμετάλλευση. Εάν προχωρήσουμε σε μια τέτοια λύση, θα πρέπει να μελετήσουμε κατά προτεραιότητα, περιοχές με μεγάλη στενότητα πάρκιν και να δούμε τη λύση χρησιμοποιώντας περισσότερα από ένα τέτοια πάρκιν ανά περιοχή. Π.χ. σε μια μέτρια πλατεία να χρησιμοποιηθούν δύο τέτοια ανά πλευρά της πλατείας. Συνολικά εξι τέτοια. Τέτοιες περιοχές είναι αυτές του κέντρου κοντά σε μετρό κ.λ.π. Δεύτερο μέτρο για τη διευκόλυνση του πάρκιν στις πόλεις, είναι η απαγόρευση μεγάλων οχημάτων (πούλμαν και φορτηγών) μέσα στην πόλη. (Έχω στο μυαλό μου τη Ρώμη), δημιουργούμε σε κάθε κατεύθυνση εκτός ορίων πόλης, μεγάλες αλάνες με διαγράμμιση για πάρκιν μεγάλων οχημάτων. Αν επιτακτική ανάγκη επιβάλει να περάσει μέσα στην πόλη, τότε πληρώνει ένα σεβαστό ποσό διοδίων(!) και τελικά μετά από την ώρα που χρειάζεται για να κάνει τη δουλειά του και θέλει να ξενυχτίσει, θα ξανάρθει για να παρκάρει στο σημείο που προβλέπεται! Τρίτο μέτρο για τη διευκόλυνση του πάρκιν στις πόλεις, είναι η παρακίνηση των ιδιοκτητών να συνεννώνουν τους υπόγειους χώρους των πολυκατοικιών τους με σκοπό τη δημιουργία μεγάλων πάρκιν αλλά με ανταποδοτικότητα. Προτείνω την συνεκμετάλευση με τους Δήμους και την κατασκευή, εξοπλισμό κ.λ.π. από τους Δήμους. Εξυπακούεται ότι θα υπάρχει συμφωνημένη ασφάλεια του κτιρίου και των ενοίκων από διάφορα (θορύβους, φωτιά, συγκρούσεις, κ.λ.π.) Ευχαριστώ πολύ |
|
5 Σχόλια »
RSS feed για τα σχόλια. TrackBack URL
Σχόλιο από Dim — 21 Απριλίου, 2010 @ 2:38 μμ
Κατά τη γνώμη μου εξαιρετική και καινοτόμος ιδέα. Πράγματι αξίζει να δοκιμαστεί έστω και πιλοτικά με τη βοήθεια του Δήμου και της κας Υπουργού.
Για παράδειγμα, οι ζώνες ελεγχόμενες στάθμευσης του Δ. Αθηναίων, που προορίζονται για τους μόνιμους κατοίκους προσφέρονται για την υλοποίηση του πιλοτικού.
Σχόλιο από Γεωργάτος Φώτης — 3 Μαΐου, 2010 @ 2:12 πμ
Συλλογίζομαι αυτήν την ιδέα να εφαρμοστεί σε όλες τις Ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν μια κάποια έλλειψη πάρκινγκ.
Γιατί πρέπει το κράτος (οι φόροι όλων) να επωμιστεί την άποψη κάποιων που θέλουν το αμάξι τους να ορίζει όλη την διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου; Γιατί πρέπει το αμάξι να φτάνει παντού; Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις μεταφοράς; Ταιριάζει κάτι τέτοιο στις ελληνικές πόλεις που είναι συχνά τοποθετημένες πάνω από σημαντικούς αρχαίους οικισμούς;
Η μάστιγα της σύγχρονης ελληνικής πόλης είναι _το ίδιο το αμάξι_ και όχι η φαινόμενη έλλειψη χώρου από την ύπαρξη του.
Δείτε τι συνέβει σε όσους κεντρικούς χώρους πόλεων πεζοδρομήθηκαν. Αυτομάτως αναβαμίστηκε το βιοτικό επίπεδο.
Ελπίζω για το καλό της χώρας μας η οικονομική κρίση να είναι αφορμή για πιο οικολογικές και οικονομικές συνήθειες. Είναι όλα αυτά τα αυτοκίνητα που βλέπουμε στους ελληνικούς δρόμους κάποια παραγωγική δύναμη της οικονομίας μας; Ή μήπως είναι απλώς ο αντικατοπτρισμός μιας στρεβλής άποψης για το πώς πρέπει να μετακινούμαστε καθημερινά;
Σχόλιο από Γκέσος Παύλος — 3 Μαΐου, 2010 @ 2:43 μμ
Διαφωνώ.
Η δημιουργία CNC πάργκινγκ 10 θέσεων σε όλο το μήκος των δρόμων έχει πολυέξοδη κατασκευή, χρειάζεται αποκεντρωτική συντήρηση – επιθεώρηση λειτουργίας και πιθανές βλάβες ενδέχεται να μην αναφέρονται αμέσως ή να μην διορθώνονται αμέσως.
Το αυτοκίνητο, όπως γράφει ο κ. Γεωργάτος Φώτης, δεν υπάρχει λόγος να πάει μέχρι και την …κρεβατοκάμαρα μας.
Ουσιαστική λύση στο πάρκινγκ είναι τα υπόγεια πάρκινγκ ελεγχόμενα από CNC μηχανήματα προκειμένου ο χώρος των διαδρόμων τους, να είναι χώρος στάθμευσης και να χρησιμοποιούνται οι ελάχιστοι δυνατοί υπάλληλοι.
CNC είναι τα μηχανήματα που ελέγχονται από υπολογιστή. Στην περίπτωσή μας ο υπολογιστής θα είναι υπεύθυνος να «συρταρώσει» κάπου το αυτοκίνητο ή να το φέρει πίσω σε μας.
CNC παρκινγκ υπάρχουν στο εξωτερικό εδώ και χρόνια.
Σίγουρα κάποια στιγμή θα κατασκευαστούν κι εδώ.
Δεδομένης της προσεχούς χρεοκοπίας του Κράτους, μάλλον κάποια εργολαβική επιχείρηση θα το αναλάβει και θα το εκμεταλλεύεται (όπως το Αττικό Μετρό). Αλλά θα αποτελέσει όφελος για όλους.
Από το πάρκιγνκ μέχρι το χώρο μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε …τα πόδια μας.
Σχόλιο από Εμμανουήλ Μπαϊρακτάρης — 4 Μαΐου, 2010 @ 12:39 μμ
Θα πρέπει να υπολογιστεί το κόστος για κάθε τέτοια λύση. Πιστεύω ότι είναι πιο εύκολο να εφαρμοστεί από ιδιώτες σε περιοχές που μαστίζονται από την έλλειψη θέσεων στάθμευσης, με αυτοχρηματοδότηση.
Απλά θα πρέπει να γίνει το νομικό πλαίσιο.
Καλή ιδέα, αλλά δύσκολα μπορεί να εφαρμοστεί από το δημόσιο.
Σχόλιο από Δημακόπουλος Γεώργιος — 1 Σεπτεμβρίου, 2010 @ 12:23 μμ
Καινοτόμα ιδέα
Σαφώς η λύση είναι να μην «αγοράζουμε τόσα πολλά αυτοκίνητα» αλλά εδώ υπάρχει κάποιο αλλά.
Ας σταματήσουμε εμείς οι Έλληνες να υποκρινόμαστε τον θεό και τον σωτήρα με ιδέες και συμβουλές.
Αν είμαστε ρεαλιστές προσπαθούμε να βρούμε λύσεις όπως του κου Αντώνη Πεπονάρα.
Σημασία έχει ( μιας και το κράτος μας αγνοεί και προσπαθεί να μας ωθήσει να βγάζουμε εμείς οι πολίτες το φίδι από την τρύπα ) να μαζευτούμε συντεχνιακά και όχι Δαρβινικά και να πραγματοποιούμε τέτοιου είδους λύσεις ή τέλος πάντων λύσεις που επιλεγούμε να κάνουν την ζωή μας ποιοτική και χωρίς ταραχή.
Έχουμε χρησιμοποίηση αυτό το σύστημα για τους κάδους σκουπιδιών, να μην φαίνονται δηλαδή μπροστά στα μάτια μας αν και δυστυχώς έχουμε συνηθίσει ( και) σε αυτό το έργο ΤΕΧΝΗΣ.