Αξιολόγηση Σχολικών Μονάδων
|
Δεκεμβρίου 25, 2009
Η αναλυτική βαθμολογία κάθε μαθητή σε όλες τις βαθμίδες (μαζί με τις πανελλήνιες εξετάσεις) αποθηκεύεται ηλεκτρονικά και σε υπολογιστές του Υπουργείου Παιδείας (φυλάσσεται όμως και σε καρτέλες στο σχολείο για λόγους ασφαλείας). Το γεγονός ότι στους διαγωνισμούς του δημοσίου άλλα και του ιδιωτικού τομέα θα απαιτούνται λιγότερα έγγραφα και θα μειωθούν τα πλαστά πτυχία συμπεριλαμβάνεται στα θετικά του συστήματος. Η πραγματική του δύναμη όμως έγκειται στο γεγονός οτι θα υπάρχει η δυνατότητα ηλεκτρονικής αντιπαραβολής των βαθμολογιών των προαγωγικών εξετάσεων με των βαθμών των πανελλαδικών εξετάσεων. Έτσι αν σε κάποιο σχολείο οι μαθητές τις 3η τάξης έχουν Μ.Ο. στα Μαθηματικά (π.χ.) 18 ενώ ο Μ.Ο. των πανελλαδικών για το ίδιο σχολείο στο ίδιο μάθημα είναι 11 τότε στο σχολείο υπάρχει κάποιο παιδαγωγικό μειονέκτημα. Ο σχετικός φορέας του υπουργείου θα φροντίζει σε συνεννόηση με τον διευθυντή να ενισχύει την παιδαγωγική δύναμη του σχολείου εντάσσοντάς του σε κάποιο πρόγραμμα παιδαγωγικών σεμιναρίων. Είναι προφανές ότι η ηλεκτρονική αντιπαραβολή θα αφορά στη δύναμη του σχολείου και όχι σε κάθε τάξη ή ακόμα χειρότερα σε κάθε μαθητή ξεχωριστά. Είναι επίσης προφανές ότι δεν μιλάμε για τις μικρές και κατανοητές αποκλείσεις των 4-5 βαθμών άλλα για τεράστιες αποκλείσεις 9,10 ή και περισσότερων βαθμών. Τι επιτυγχάνεται με αυτόν το τρόπο: (α) Οι καθηγητές γίνονται πιο δίκαιοι απέναντι στου μαθητές. Επιβραβεύονται αυτοί που δουλεύουν. Το σύστημα που υπάρχει και που επιβραβεύει όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές απαξιώνει το θεσμό της «παιδείας» διότι μαθαίνει στους νέους ότι ακόμα και αυτοί που δουλεύουν λίγο επιβιώνουν χωρίς να κουραστούν, κάτι που μπορεί να ισχύει, άλλα δεν είναι ο κανόνας. (β) Οι καθηγητές αποκτούν μια πιο βαθιά σχέση με τους μαθητές εφόσον θα πρέπει να τους αξιολογούν όσο γίνεται καλύτερα και πιο δίκαια. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει αν ο καθηγητές έχει επιφανειακή και τυπική σχέση με τους μαθητές (όπως συμβαίνει τώρα). (γ) Οι καθηγητές προετοιμάζονται καλύτερα. Το να αξιολογείς σωστά τους εκπαιδευόμενους σημαίνει καλύτερη και μεθοδικότερη προετοιμασία. Το υλικό διδασκαλίας άλλα και αξιολόγησης αποκτάει ιδιαίτερη σημασία και δίνει ένα σημαντικό κίνητρο στο εκπαιδευτικό προσωπικό να κάνει τη δουλειά του πιο μεθοδικά και οργανωμένα (δ) Εφόσον το εκπαιδευτικό σύστημα γίνεται πιο δίκαιο γίνεται και πιο αξιοκρατικό. Έτσι οι μαθητές έρχονται σε επαφή με μια πολύ σημαντική ηθική αρχή. Την αξιοκρατία. Βασικό πυλώνα της δημοκρατίας που όμως παραπαίει στη σημερινή Ελλάδα. (ε) Οι μαθητές αποκτούν ένα σημαντικό εκπαιδευτικό κίνητρο εφόσον γνωρίζουν ότι θα επιβραβευτούν για τη δουλειά τους με σωστό και δίκαιο τρόπο. (δ) Το γεγονός ότι οι καθηγητές κάνουν πιο οργανωμένη και μεθοδική εργασία έχει άμεσο (και θετικό) αντίκτυπο στο γνωστικό επίπεδο των μαθητών. (στ) Τέλος, οι σχολικές μονάδες με τις μεγαλύτερες αποκλείσεις «τιμωρούνται» αναγκάζοντας το εκπαιδευτικό προσωπικό να συμμετέχει σε αντίστοιχα παιδαγωγικά προγράμματα ενίσχυσης. Αυτό από μόνο του μόνο καλό μπορεί να κάνει στην πληγωμένη ελληνική παιδεία. ΥΓ. Για να λειτουργήσει σωστά ο παραπάνω θεσμός θα πρέπει να καταργηθεί η βάση του 10 (9.5 κανονικά) ως αναγκαία συνθήκη για να προάγεται ο μαθητής στην επόμενη βαθμίδα. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να βάζουν 10 σε μαθητές που αξίζουν πολύ λιγότερο (γνωστικά, πάντα) μόνο και μόνο για να φεύγουν όσο γίνεται πιο γρήγορα από την τάξη τους και το σχολείο. Ο εκπαιδευόμενος θα μπορεί να πάρει απολυτήριο και με χαμηλότερο βαθμό από το 10. Δεν είναι κακό. Είναι πιο δίκαιο για όλους. |
|
4 Σχόλια »
RSS feed για τα σχόλια. TrackBack URL
Η αναλυτική βαθμολογία κάθε μαθητή σε όλες τις βαθμίδες (μαζί με τις πανελλήνιες εξετάσεις) καλό είναι να αποθηκεύονται ηλεκτρονικά ώστε να γνωστοποιείται η πορεία απόδοσης κάθε μαθητή. Δεν είναι δίκαιο να γίνεται σύγκριση προηγούμενης και επόμενης απόδοσης διότι έχουν εμφανιστεί αρκετές περιπτώσεις μαθητών με βαθμούς 10, 11 και 12 να παίρνουν μεγάλη βαθμολογία στο λύκειο και να μπαίνουν σε σχολές με πολύ ψιλή βαθμολογία. Άρα αυτό δεν συνδέεται άμεσα με την ποιότητα διδασκαλίας, αλλά με τις ικανότητες και αποφάσεις ζωής του μαθητή. Αν η μέση βαθμολογία που παρουσιάζουν στις πανελλήνιες εξετάσεις και μεμονωμένα για κάθε μαθητή δεν σημαίνει ότι ο καθηγητής της 3ης Γυμνασίου ήταν αποδοτικός ή όχι. Δεν ισχύει η αναδρομή της πορείας του μαθητή στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού. Οι λόγοι είναι πολλοί και οι ιδιαιτερότητες επίσης. Άρα ο μαθητής θα μπορούσε να αξιολογηθεί με την πραγματική του αξιολόγηση από τον εκάστοτε καθηγητή, με πραγματική αξιολόγηση, πχ, 03, 05, 09, 12, 17, και 20 σε κάθε τάξη. Να προάγονται όλοι μέχρι και την Γ Γυμνασίου με το πραγματικό ιστορικό τους.
Να καταργηθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις και να γίνονται ειδικές εξετάσεις σε κάθε σχολή με 2 εξεταστικές περιόδους. Δικαίωμα επιλογής οποιασδήποτε σχολής να έχει ο κάθε σπουδαστής σύμφωνα με την επιλογή του, σε κάθε περίοδο ελεύθερη επιλογή μετά από αίτηση στο αντίστοιχο τμήμα. Η κάθε σχολή ή πανεπιστημιακό τμήμα θα απορροφά σπουδαστές ανάλογα με τις ανάγκες του.
Η πραγματική αξιολόγηση με βαθμούς που δεν είναι «φτιαγμένοι» χαριστικά για να περάσουν την τάξη θα εμφανίσει το πραγματικό μέσο επίπεδο απόδοσης των μαθητών με αποτέλεσμα να μπορούν να αξιολογηθούν τα στατιστικά στοιχεία.
Γιάννη, δεν με ενδιαφέρει αν ένας μαθητής παίρνει στο ίδιο μάθημα 11 στο σχολείο και 19 στις πανελλήνιες. Με ενδιαφέρει ακριβώς το αντίθετο.
Επίσης προφανώς ένας καθηγητής που βαθμολογεί σωστά και δίκαια είναι ένας καθηγητής που κάνει καλά τη δουλειά του. Ξέρεις τι προετοιμασία χρειάζεται για να μπορέσεις να είσαι δίκαιος και σωστός; Για να κάνεις καλή αξιολόγηση στους μαθητές χρειάζεται σωστό υλικό και τεράστια εμπειρία.
Όσο για τις πανελλήνιες, δε διαφωνώ στην κατάργησή τους, άλλα δεν είμαι σίγουρος ότι μπορούμε να τις αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο πιο δίκαιο, και πιο ευέλικτο. Η κατάργηση των πανελληνίων είναι δύσκολη απόφαση.
Συνάδελφοι,
για ποιους βαθμούς μιλάτε, από τι στιγμή που δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο (π.χ. σε ΦΕΚ) πως ακριβώς βαθμολογούμε. Μπορεί να μας πει κάποιος (ακριβώς όμως!) ποια είναι η διαφορά μεταξύ του 15 και του 17. Επειδή έχω ασχοληθεί επισταμένως με το θέμα, η επίκαιρη βιβλιογραφία κατακεραυνώνει την απόδοση βαθμών, οι οποίοι δεν έχουν την ελάχιστη συγκρισιμότητα από σχολείο σε σχολείο. Θα μπορούσα να δεχτώ μόνο το ελάχιστο: Την βαθμολόγηση με τα ίδια θέματα πανελλαδικώς. Υπάρχει άραγε στα σχολεία μας το ίδιο τεστ στις εξετάσεις των τάξεων? (state-wide examination)?
Ας λύσουμε πρώτα το πρόβλημα με τα ιδιαίτερα και τη επίπτωση που έχουν στους βαθμούς , ελέω αλιευσης «πελατών» και μετα παμε σε δομικά ζητήματα της εκπαίδευσης . Επισης καλο θα ηταν να μπορούσε να βρει δουλειά ή ακομα και μα καθοδηγησουμε σωστά και αυτόν με το 15 και με το 17 και με το 19 και μετα παμε σε κουλτούρες με (state-wide examination . Το σύστημα της εκπαίδευσης πάσχει από παντού .