Κεντρική Αρχή Πληρωμών Δημοσίου
Μαρτίου 14, 2010
Τι;
Δημιουργία Κεντρικής Αρχής Πληρωμών Δημοσίου, καταργώντας τις Διευθύνσεις Οικονομικών Υπηρεσιών των Υπουργείων
Πως;
(1) Ετήσια Framework Contracts και ad hoc ηλεκτρονικοί διαγωνισμοί για προμήθειες και δαπάνες μη αναπτυξιακών έργων για όλο το Δημόσιο (χαρτί, στυλό, κτλ) / ad hoc μικτές Ομάδες Εργασίας, αποτελούμενες από 2 στελέχη του Υπ. Οικονομικών και 2 στελέχη (της ΕΥΔ ή άλλης πιστοποιημένης διαχειριστικής μονάδας) του κάθε Υπουργείου, για τις προμήθειες και τις δαπάνες αναπτυξιακών έργων τα οποία εντάσσονται στον εγκεκριμένο στρατηγικό σχεδιασμό του Υπουργείου, ο οποίος με τη σειρά του εντάσσεται στον εγκεκριμένο στρατηγικό σχεδιασμό χαρτοφυλακίου έργων και προγραμμάτων της κυβέρνησης (πλήρης υποκατάσταση Τμημάτων Προμηθειών και Δαπανών).
(2) Δημιουργία ηλεκτρονικού περιουσιολογίου (μερική υποκατάσταση Τμημάτων Διαχείρισης Υλικού – μένει η φυσική διαχείριση αποθηκών υλικού, η οποία θα πρέπει να διασυνδέεται με το κεντρικό συγκεντρωτικό σύστημα διαχείρισης περιουσίας).
(3) Δημιουργία μικτών μονίμων Ομάδων Εργασίας, αποτελούμενες από 2 στελέχη του Υπ. Οικονομικών και 2 στελέχη του κάθε Υπουργείου, για την κατάρτιση, παρακολούθηση και αναμόρφωση του Προϋπολογισμού κάθε Υπουργείου (πλήρης υποκατάσταση των Τμημάτων Προϋπολογισμού).
[Σημ.: Η διαδικασία συγκεντρωτικής διαχείρισης των θεμάτων αποδοχών προσωπικού είναι προφανής.]
ΘΕΤΙΚΑ:
(1) Απελευθέρωση (πολλών χιλιάδων) εργατοωρών προς αξιοποίησή τους για την κάλυψη άλλων αναγκών και την αναπλήρωση κενών που δημιουργούνται από την αποχώρηση άλλων υπαλλήλων.
(2) Σημαντική μείωση κόστους προμηθειών (συγκεντρωτικές προμήθειες) και διαδικαστικού κόστους (υλοποίηση διαγωνιστικών διαδικασιών).
(3) Πλήρης έλεγχος χρηματοροών προς κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο με άμεση ενημέρωση του TAXIS.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ:
(1) Η σημαντική αύξηση της διαφάνειας των προμηθειών μειώνει την αποκεντρωμένη εξουσία αυτών πού τις ήλεγχαν.
(2) Η μεγάλη μείωση της ανάγκης αναπλήρωσης κενών που δημιουργούνται από την αποχώρηση υπαλλήλων στο Δημόσιο θα ελαχιστοποιήσει τις νέες θέσεις πού θα χρειαστεί να προκηρυχθούν = μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα απασχόλησης στο Δημόσιο.
(3) Βλ. ΑΡΝΗΤΙΚΑ (3) στο http://labs.opengov.gr/2010/03/05/2038
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ισχύει η ίδια δέσμευση με αυτή του http://labs.opengov.gr/2010/03/05/2038
|
|
RSS feed για τα σχόλια. TrackBack URL
Συμφωνώ απόλυτα με την πρόταση του ΟΥΜ ΟΣΜ! Μία Κεντρική Αρχή Πληρωμών Δημοσίου αρκεί ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Εννοείται ότι ΟΛΕΣ οι πληρωμές θα γίνονται ηλεκτρονικά.
Η πρόταση περιλαμβάνει και e-Procurement που ασφαλώς είναι στη θετική κατεύθυνση αλλά δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία της Αρχής Πληρωμών. Με τα σημερινά δεδομένα (ΔΙΑΣ & Συστήματα Πληρωμών των Τραπεζών), η Αρχή Πληρωμών μπορεί να τεθεί σε λειτουργία το πολύ σε 6 μήνες και αυτό το διάστημα είναι για να γίνει ένταξη των Δημόσιων Φορέων. Δεν χρειάζεται να μπουν όλοι οι Φορείς προκειμένου να ξεκινήσει η Αρχή Πληρωμών. Ας γίνει η αρχή με μερικούς (π.χ., 50 Δήμους, ένα Υπουργείο, 2 Νοσοκομεία).
Είναι κατανοητό ότι η Αρχή Πληρωμών δεν είναι το ίδιο με την πρόταση που αφορά στον Κεντρικό Φορέα Μισθοδοσίας των Δημόσιων υπαλλήλων. Ο Φορέας Μισθοδοσίας υπολογίσει τα πόσα έχει να παίρνει ένα υπάλληλος και δίνει εντολή πληρωμής στην Αρχή Πληρωμής που θα κάνει την πληρωμή στον τραπεζικό λογαριασμό του υπαλλήλου. Αλλά η Αρχή Πληρωμής θα πληρώνει και όλους του εργολάβους και προμηθευτές του Δημοσίου.
Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα:
(1) Σήμερα υπάρχουν αρκετοί Δημόσιοι Φορείς που δέχονται αλλά και κάνουν ηλεκτρονικές πληρωμές, ο καθένας «συνδεδεμένος» μέσω ΔΙΑΣ. Αυτή η δουλειά θα «μετακομίσει» στην Αρχή Πληρωμών.
(2) Ας μην φανταστούμε ότι κάτι τέτοιο είναι ένα τεράστιο έργο. Η Αρχή Πληρωμών θα μπορεί να μοιράσει τις πληρωμές (μέσα από αντίστοιχους διαγωνισμούς) στις Τράπεζες και να αξιοποιηθούν τα υπάρχοντα συστήματα πληρωμών.
Το πλέον σημαντικό στην όλη υπόθεση, πέρα από τη βελτίωση της απόδοσης και μείωσης της γραφειοκρατίας, είναι ότι ο Υπουργός Οικονομικών θα μπορεί να γνωρίζει για κάθε ΑΦΜ πόσα χρήματα έλαβε από το Δημόσιο άσχετα εάν αυτά ήσαν από φάρμακα, προμήθειες αναλωσίμων, έργα οδοποιίας, κλπ.
Οι ηλεκτρονικές πληρωμές και η μία Κεντρική Αρχή Πληρωμών είναι κατά τη γνώμη μου το ισχυρότερο και αποτελεσματικότερο όπλο κατά της διαπλοκής.
Με Εκτίμηση
Dim
Αγαπητέ Dim,
Συμφωνώ με το σύνολο του σχολίου σας και θα ήθελα να σταθώ στο σημείο (2), τονίζοντας ότι είναι εξαιρετικά εύκολα υλοποιήσιμη, resource-releasing και targeted information-leveraging: είναι πιο πολύ θέμα οργάνωσης των διαδικασιών δημόσιων προμηθειών (φανταστείτε ότι υπάρχει επιτροπή, συνήθως ετήσια, σε κάθε φορέα για την προμήθεια π.χ. χαρτιού υγείας… = χιλιάδες επιτροπές και διαγωνισμοί – ή μήπως αναθέσεις;) με αφάνταστα υψηλό συναθροιστικό αποτέλεσμα – και χρηματοοικονομικό και χρονικής & ποιοτικής αποτελεσματικότητας του procurement process. Είναι καθαρά θέμα πολιτικής απόφασης: μπορεί να λειτουργήσει παντού και πολύ πιο γρήγορα από ότι νομίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη δημιουργική τοποθέτησή σας.
Παρά πολύ επιφανειακή πρόταση – Το θέμα κεντρικοποιήση δεν ειναι τόσο απλό (η τουλάχιστον δεν είναι μονοδιάστατο οπως παρουσιάζεται). Ας μελετήθει λιγο περισσότερο η κοινωνική / με την ουσία της λέξης / διάσταση του θέματος. Είμαι της αποψης ότι δεν έχουμε ανάγκη απο τέτοιες προφανείς ιδέες αλλα απο ενα ουσιαστικό σχέδιο εφαρμογής τους – το οποιο θα προυποθέτει και πολιτική στήριξη.
Συμφωνώ ότι πράγματι χρειαζόμαστε «ένα ουσιαστικό σχέδιο εφαρμογής .. και πολιτική στήριξη». Δεν καταλαβαίνω όμως το «ας μελετηθεί περισσότερο η κοινωνική διάσταση».
Το Δημόσιο πληρώνει ένα σύνολο από ανρθώπους και κάθε πληρωμή κοστίζει 15 ευρώ. Η Αρχή πληρωμής και οι Ηλεκτρονικές πληρωμές δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μειώσουν αυτά τα 15 ευρώ σε 20 λεπτά και επιπλέον να δώσει ένα εργαλείο στο Υπ. Οικονομικών να ξέρει με ευκολία ποιοα «μαζεύει» το Δημίσιο χρήμα.
Αγαπητέ TKatsikas,
Σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σας: είναι ακριβώς στην καρδιά της προσέγγισης η οποία έχει δημιουργήσει τη σύγχρονη Ελληνική πολιτική ασάφεια.
Οι τεχνοκράτες δεν κάνουν πολιτική: (πρέπει να) δουλεύουν για τη μεγιστοποίηση του χώρου των εφικτών λύσεων που επιλύουν ένα πρόβλημα – από τον χώρο τον οποίο οι πολιτικοί θα επιλέξουν αυτό που επιθυμούν.
Δυστυχώς στην πράξη έχουμε μάθει να θεωρούμε ότι οι ρόλοι δεν είναι διακριτοί, ενώ είναι. Δυστυχώς στην πράξη έχουμε μάθει ότι έχουμε το δικαίωμα να αυξάνουμε εκθετικά τις διαστάσεις ακόμα και του πιο απλού προβλήματος εισάγοντας άνευ λόγου και αιτίας ασύνδετες ή γενικές και αόριστες «κοινωνικές» μεταβλητές, μόνο και μόνο για να μετατρέπουμε όλες τις τεχνοκρατικής υφής λύσεις σε μονοδιάστατα πολιτικές. «Είναι πολιτικό το θέμα» είναι συνήθως η κλασική απάντηση οιουδήποτε δεν έχει κάποια τεχνοκρατική λύση να προτείνει και πετάει το μπαλάκι σε χώρο τον οποίο νομίζει ότι μπορεί να κινηθεί καλύτερα καλύπτοντας την έλλειψη τεχνοκρατικής αρτιότητας ή οιουδήποτε δεν θέλει (ή δεν μπορεί) να αναλύσει το σύνολο των λύσεων για να επιλέξει με ξεκάθαρα κριτήρια την μία – ίσως γιατί δεν θέλει να γνωστοποιήσει το σύστημα κριτηρίων επιλογής του…
Στην περίπτωση της εν λόγω πρότασης, αφήνοντας στο σύνολο των αναγνωστών τις περαιτέρω κρίσεις, έχω να σημειώσω δύο θέματα:
1. Από το δημοσιευμένο κείμενο «Γραφείο Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, Παρακολούθηση Υλοποίησης, Νο.5/15.04.2010, στοιχείο Β5″, θα διαπιστώσετε ότι η εν λόγω πρόταση δεν είναι επιφανειακή: είναι στο κέντρο του προβλήματος.
2. Εάν είχατε κάποια πρακτική εμπειρία στο Δημόσιο, είναι προφανές ότι θα βρίσκατε, όπως ο Dim και εκτιμώ πλήθος άλλων αναγνωστών, ότι η προτεινόμενη λύση είναι απτή, πλήρης και άμεσα εφαρμόσιμη – εκτός και αν είστε δημόσιος υπάλληλος ο οποίος εργάζεται σε κάποια από τις καταργούμενες υπηρεσιακές μονάδες, οπότε και καταλαβαίνω την αντίδρασή σας. Ας μην κάνουμε, σας παρακαλώ θερμά, τη συζήτηση επί προσωπικού: δεν υπάρχει περιθώριο για τέτοιες διαμάχες.
Τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ να θεωρείται προϋπόθεση η πολιτική στήριξη μιας προτεινόμενης λύσης: ΠΡΩΤΑ οι τεχνοκράτες προτείνουν και ΜΕΤΑ οι πολιτικοί αποφασίζουν.
ΥΓ. Στην προαναφερόμενη φυσιολογική ροή των πραγμάτων υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις, οι οποίες συνήθως δεν γίνονται δεκτές: οι τεχνοκράτες πρέπει να κάνουν τις προτάσεις τους χωρίς την αύξηση της πολυπλοκότητας του προβλήματος με οιωνεί πολιτικές μεταβλητές (άρα θα είναι ξεκάθαρη η τεχνοκρατική ποιότητα της πρότασής τους) και οι πολιτικοί πρέπει να δημοσιοποιούν η συλλογιστική επί της επιλογής μίας εκ των προτεινόμενων λύσεων, όπως κάνουν οι δικαστές του ΣτΕ σε μία απόφαση (άρα θα είναι ξεκάθαρη η πολιτική επιλογή). Μήπως λοιπόν είναι προφανές ποιούς δεν συμφέρει η φυσιολογική ροή των πραγμάτων, όπως συμβαίνει π.χ. στη Σουηδία;…
Στην έκθεση Νο.5/15.04.15 φαίνεται ότι το εργο δεν έχει ακόμη ξεκινήσει.. και φοβάμαι ότι και πάλι υπάρχει μπλεξιμο.
Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα.
Η Αρχή Πληρωμών Δημοσίου είναι για να κάνει τις πληρωμές προς όλους τους «προμηθευτές» του Δημοσίου είτε αυτοί πομηθεύουν αγαθά ή υπηρσίες. Η Ενιαία Αρχή Μισθοδοσίας αφορά μόνο αυτούς που περέχουν υπηρεσίες και είναι εκεί για να μάθουμε επιτέλους πόσοι είναι η Δημόσιοι Υπάλληλοι και τι παίρνουν. Το σχήμα είναι απλό. Η Ενιαία Αρχή Μισθοδοσία θα υπολογίζει πόσα έχει λαμβάνειν κάθε υπάλληλος και θα δίνει τα στοιχεία στην Αρχή Πληρωμών για να κάνει τις πληρωμές / καταθέσεις στους τραπεζικούς λογαριασμούς των διακαιούχων.
Γιατί μπλέκουμε αυτά τα δύο διακριτά θέματα? Μήπως ισχύει το «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…».
Η Αρχή Πληρωμών είναι αυτή που θα βάλει πολλά στραβά στη θέση τους και είναι κάτι πο μπορεί να υλοποιηθεί άμεσα.
Ας σταματήσουμε τις συζητήσεις. Να το κάνουμε!
Με εκτίμηση
Dim