Σε συναλλαγές του πολίτη με υπηρεσίες του Δημοσίου όπου υποβάλλονται ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα (π.χ taxis ή δεδομένα ασφαλιστικών ταμείων) καθώς και στη πρόσβαση υπαλλήλων του δημοσίου σε υπολογιστές ή δίκτυα όπου αποθηκεύονται τέτοια δεδομένα θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να υπάρχει και ένας δεύτερος βαθμός ασφάλειας όπως εφαρμόζεται και στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση άλλων ευρωπαϊκών χωρών (π.χ Αγγλία, Σουηδία). Τέτοια συστήματα χρησιμοποιούν οι τράπεζες σε on-line συναλλαγές (web banking) και επιτυγχάνονται με τη χρήση ενός δεύτερου κωδικού ασφαλείας μιας χρήσης (One Time Password-OTP) τον οποίον παράγουν ειδικές ηλεκτρονικές συσκευές (tokens). Οι συσκευές αυτές είναι φτηνές (από 4 έως και 15 ευρώ ανάλογα με τις δυνατότητες και τη μορφή της συσκευής) και συνοδεύονται από το λογισμικό που κάνει το authentication και το οποίο εγκαθίσταται στους servers της υπηρεσίας. Τα τελευταία χρόνια διατίθενται στο εμπόριο tokens υπό μορφή πιστωτικής κάρτας οπότε η σχεδιαζόμενη «κάρτα του πολίτη» ή η κάρτα του ΑΜΚΑ θα μπορούσε να είναι μια τέτοια κάρτα η οποία θα συνδυάζει τις λειτουργίες της κάρτας και της ασφαλούς πρόσβασης στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του δημοσίου. Το λογισμικό ελέγχου της κάρτας μπορεί να βασιστεί στους αλγόριθμους OATH (Open AuTHentication) οι οποίοι είναι ανοιχτοί και εύκολα υλοποιήσιμοι οπότε δεν επιβαρύνουν το κόστος και δεν ανήκουν σε κάποια εταιρεία.