Νομίζω πως θα πρέπει να σχεδιαστεί η σχέση κράτους- πολίτης σχετικά με την παροχή υπηρεσιών και πληροφοριών στον πολίτη με τη βοήθεια του διαδικτύου, από μηδενικής βάσης.
Λέγοντας «μηδενική βάση», δεν υποτιμώ ή απορρίπτω τις υπάρχουσες ηλεκτρονικές υπηρεσίες.
Απλά πιστεύω πως αυτές λειτουργούν σήμερα αποσπασματικά, ασύνδετα και τελικά μη παραγωγικά.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ:
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση έχει τρεις παραμέτρους
1. Hardware
2. Software
3. Περιεχόμενο και φιλοσοφία.

HARDWARE
Νομίζω πως θα πρέπει να απαντήσουμε σε ερωτήματα: α) Θα χρησιμοποιούμε σταθμούς εργασίας με δίκτυο ή Η/Υ αυτόνομα; β) Η σύνδεση των Η/Υ ή των servers με το διαδίκτυο θα γίνεται με συνδρομές από την αγορά κατά περίπτωση ή με τη δόμηση ενός εθνικού (ασφαλούς) δικτύου; Ποιος είναι ο ρόλος του ΟΤΕ, του ΕΑΙΤΥ…; γ) θα αγοράζεται ο εξοπλισμός από κάθε υπηρεσία ξεχωριστά ή με (ευέλικτους) κρατικούς διαγωνισμούς; Στόχος όχι μόνο η εξοικονόμηση χρημάτων αλλά και η εξασφάλιση συμβατότητας μηχανημάτων και συμβατότητα στη φιλοσοφία της τεχνολογικής επέκτασης.

SOFTWARE
Νομίζω πως στα μηχανήματα όλου του δημόσιου (και κυρίως στην εκπαίδευση) θα πρέπει να χρησιμοποιείται (με επιταγή αυστηρού νόμου)δωρεάν ελεύθερο λογισμικό.
Το software που θα δημιουργηθεί για να υποστηρίζει την ηλεκτρονική διακυβέρνηση θα πρέπει να αναπτυχθεί με ελεύθερο λογισμικό.
Η ασφάλεια θα πρέπει να είναι κύριος παράγωντας για την ανάπτυξη των εφαρμογών.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Νομίζω πως το σύστημα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης θα πρέπει να αναπτυχθεί από τον πολίτη προς το κράτος και όχι αντίστροφα.
Ο κάθε πολίτης, με τη γέννησή του θα παίρνει έναν μοναδικό κωδικό κοινωνικής ασφάλισης. (όχι ΑΦΜ γιατί μπορεί να έχει μεγαλώνοντας περισσότερα ΑΦΜ)
Με αυτόν τον κωδικό θα αναγνωρίζεται από το σύστημα.
Όσο μεγαλώνει και μεγαλώνουν οι ανάγκες του, θα μεγαλώνει και η πρόσβασή του και η διασύνδεσή του στο σύστημα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Στην αρχή θα υπάρχει πρόσβαση (μέσω των γονέων του) στο δημοτολόγιο και στο σύστημα υγείας. Κατόπιν και στην Α/θμια εκπ/ση. Αργότερα σε άλλες βαθμίδες εκπ/σης. Μετά στο στρατό, στη διεύθυνση μεταφορών….
Σε κάθε τομέα που θα έχει πρόσβαση, αυτή θα διαβαθμίζεται από το σύστημα ανάλογα με τις ανάγκες του.
Θα μπορεί να ζητά πρόσβαση παντού στο δημόσιο και να του παρέχεται αυτή η πρόσβαση, αλλά θα υπάρχουν και δικλείδες ασφαλείας στο σύστημα για κακή χρήση αυτής της πρόσβασης.
Θα πρέπει να υπάρξουν νόμοι που να προβλέπουν ποινές για παρεκτροπές που έχουν σχέση με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

Προτείνω λοιπόν το σύστημα αυτό να είναι «ανοιχτό», συνεχώς εξελισσόμενο και μεταβαλλόμενο αναλόγως τις ανάγκες των χρηστών – πολιτών.

Θα πρέπει να υπάρξουν:
ηλεκτρονική υπογραφή
δυνατότητα πληρωμής παράβολων, φόρων και γενικά όλων των οικονομικών υποχρεώσεων προς το κράτος ηλεκτρονικά.

Στόχος τελικός θα πρέπει να είναι:
Πληροφόρηση χωρίς φραγμούς στον πολίτη.
Χρήση όλων των δυνατοτήτων που θα μας παρέχουν οι νέες τεχνολογίες
Όλες οι υπηρεσίες του κράτους προς τον πολίτη να γίνονται ηλεκτρονικά ή (εκτός από «συμβατικά») ΚΑΙ ηλεκτρονικά.