Στη σημερινή ψηφιακή εποχή της δυνατότητας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης αυτό που δεν λείπει είναι τα εργαλεία και οι αυτοματισμοί ώστε η κοινωνία να αποτυπωθεί σε ένα συγκροτημένο ηλεκτρονικό πεδίο με επιδιωκόμενο αποτέλεσμα τη βέλτιστη δυνατή αξιοποίηση των εμπλεκόμενων ατόμων – μονάδων.
Η πρόταση μου δεν έχει να κάνει με το layout ή τα περιεχόμενα κάθε ιστότοπου αlλά με το γενικότερο σχεδιασμό των Πληροφοριακών Συστημάτων που διαχειρίζεται το Κράτος.
Σε μια πρόχειρη αποτύπωση (γενικό πλάνο) θα πρότεινα ένα πρόγραμμα τύπου ERP – Διαχείριση Επιχειρησιακών/Κοινωνικών Πόρων, με διάφορα modules όπου οι διεπαφές θα σχεδιάζονται και ανασχεδιάζονται με γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο – BPR.
Η καταγραφή των εμπλεκόμενων σε επίπεδο κοινωνίας, είναι το πρώτο βήμα, δηλαδή οι Πολίτες (ενεργοί οικονομικά – εργαζόμενοι, μη ενεργοί – ΑΜΕΑ, παιδιά, φοιτητές, άνεργοι, συνταξιούχοι, κλπ), αν είναι Εργαζόμενοι – Αυτοαπασχολούμενοι, Εργαζόμενοι ( Ιδιωτικού Τομέα ή Δημόσιοι Λειτουργοί), Αγρότες-Πρωτογενής Τομέας, Εισοδηματίες, Εθελοντές, Λοιποί) καθώς και Λοιπά Δημογραφικά Χαρακτηριστικά- Επίπεδο Σπουδών, Εμπειρίες, κα σε ένα μοναδικό προφίλ όπου κάθε υπηρεσία θα έχει διαβαθμισμένη πρόσβαση σύμφωνα με τις ανάγκες της.
Στις ιδιότητες ενός εκάστου πολίτη θα αναπτυχθούν ισοζύγια πχ. δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, οικονομικά, κα, δηλαδή το σύστημα θα είναι προσωποκεντρικό.
Κωδικό όμως θα έχουν και οι επιχειρήσεις, οι θέσεις λειτουργών, κλπ
Αναλυτικά πιο κάτω.
Ένα βασικό θέμα όμως είναι η διαφύλαξη των προσωπικών δεδομένων και θα πρότεινα όταν κάποιος, από αυτούς του εγκεκριμένους με δυνατότητα πρόσβασης, θέλει να κάνει μία αναζήτηση στα στοιχεία κάποιου πολίτη, παρεκτός για ποινική υπόθεση, θα πρέπει πρώτα να ενημερώνεται ο πολίτης και να δίνει έγκριση. Ο δε κωδικός του πολίτη με σχετικό αλγόριθμο θα εμφανίζεται διαφορετικός κάθε φορά ώστε να μην μπορεί να πάρει κάποιος ξανά στοιχεία για κάποιο άτομο, αλλά και πολλά άλλα ακόμη.
Θα δανειστώ τα modules του SAP για να αποτυπώσω κάποιες λειτουργίες
1. FI (Financial Accounting): αντικείμενα κυρίως Υπ. Οικονομικών – Καταγραφή όλων των λογαριασμών Γεν. Κυβέρνησης, Τοπικών βαθμών Αυτοδιοίκησης, Εταιρικών και Ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων και υποχρεώσεων (ο Τειρεσίας να μπει υπό την σκέπη κάποιου κρατικού θεσμού όπως σε άλλη σχετική διαβούλευση πρότεινα). Καταγραφή όλων των απαιτούμενων πληροφοριών και λήψη αποφάσεων με scenario planning βασικών οικονομικών αποφάσεων. Παράδειγμα, η απόφαση πόθεν έσχες σε κάθε μορφή καταθέσεων ‘διώχνει’ κεφάλαια στο εξωτερικό. Σε αντιστάθμισμα τι κερδίζουμε. Ποιες πολιτικές θα έφερναν κεφάλαια στο εσωτερικό χωρίς όμως να φθάσουμε να γίνουμε Ισλανδία;
2. CO (Controlling) : αντικείμενα κυρίως Εφοριών αλλά και έλεγχος δαπανών, Υπ. Προστασίας του Πολίτη, Στατιστική Υπηρεσία – Έλεγχος με μετρήσιμα αποτελέσματα πάνω σε στόχους είτε για οικονομικά θέματα είτε σωστής συμπεριφοράς πολιτών. Από την ανάλυση των θεμάτων θα επιλέγονται προτεραιότητες με μετρήσιμους στόχους. Έτσι πολίτης που έχει 2 κλήσεις ενδέχεται να συμμορφώνεται κατάλληλα εφόσον γνωρίζει ότι είναι καταγεγραμμένο κάπου.
3. EC (Enterprise/Society Controlling) : αντικείμενα Θεσμών & Διαφάνειας. Παρακολούθηση υλοποίησης Πολιτικών – Consolidation των διαφόρων Πολιτικών επιμέρους Υπουργείων
4. TR (Treasury) : Ταμείο. Από τη στιγμή για παράδειγμα που θα κωδικοποιηθούν όλοι οι λογαριασμοί και θα παρακολουθούνται συστηματικά, θα είναι δυνατή η αποτελεσματική διαχείριση περιουσιακών ‘πάγιων’ στοιχείων του Κράτους. Από το να κάθεται ένα περιουσιακό στοιχείο πχ Ολυμπιακά Ακίνητα, ας τα εκμεταλλευθούμε στο μέγιστο βαθμό. Ένα τύπου cash flow statement θα μπορούσε να δείχνει και την ορθή διαχείριση των κυβερνήσεων από χρονιά σε χρονιά και να αξιολογείται ο Υπεύθυνος
5. IM (Investment Management) : αντικείμενο Κεντρικής Κυβέρνησης, Περιφερειών, Δήμων, Επιμελητηρίων, Ιδιωτικών επιχειρήσεων : που ρίχνουμε τα λεφτά, σε ποια προγράμματα, με τι μετρήσιμα αποτελέσματα, ποιους κλάδους υποστηρίζουμε, ποιο diversification ως χώρα, περιφέρειες, επιχειρήσεις επιλέγουμε, κλπ Δεινά παραδείγματα οι Ιαπωνικές, Κορεατικές και πρόσφατα Κινεζικές στρατηγικές αποφάσεις για την ανάπτυξη συγκριτικών πλεονεκτημάτων σε κλάδους που επέλεξαν.
6. HR (Human Resource) : αντικείμενο Υπ. Εσωτερικών. Καταγραφή των στοιχείων όλων των Δημοσίων Υπαλλήλων αλλά και όλων των πολιτών εν γένει, με αντικείμενα σπουδών, πιστοποιημένες δεξιότητες, προϋπηρεσίες, κλπ. Πριν να γίνει κάποιος διαγωνισμός για πρόσληψη, όπου υπάρχει κατάλληλο δυναμικό να μεταταχθεί, πχ η Στατιστική Υπηρεσία που ανεξαρτητοποιείται να πάρει Μαθηματικούς, οι διάφοροι Θεσμοί για την προστασία του καταναλωτή Δικηγόρους. Δεν μπορεί μία χώρα ή μία επιχείρηση να μην επιδιώκει τη βελτίωση του Α/Δ βλέπε σεμινάρια αλλά και την ορθή τοποθέτηση σύμφωνα με τις ανάγκες αυτής. Στους δε Δημοσίους Υπαλλήλους αφού το κράτος είναι εργοδότης, να γνωρίζει τέλος πάντων και τι πληρώνει, και πόσα πληρώνουμε σε επιδόματα και ποιος είναι πραγματικός δικαιούχος και ποιος όχι.
7. Logistics Information System : αντικείμενο ΚΕΠ – ανάπτυξη του θεσμού στη διεπαφή με πολίτη, επιχείρηση, κλπ
8. QM – Quality Management : αντικείμενο όλης της Κυβέρνησης. Θέσπιση ποιοτικών στόχων και παρακολούθηση τους
Ο κατάλογος είναι ενδεικτικός και φυσικά δεν σταματά εδώ. Η προσέγγιση βάσει Διαχείρισης Πόρων μπορεί να δώσει τη δυνατότητα να επιλεχθούν τα πλέον ουσιώδη, να αναπτυχθούν οι μηχανισμοί υλοποίησης και παρακολούθησης στη θέσπιση ενός στόχου (πχ. υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέσω internet xx%) ενώ σε κάθε node θα μπορεί να σχεδιάζεται η βέλτιστη προσέγγιση (πχ. ίδρυση εμπορικής εταιρείας, υποβολή μίας δήλωσης στο ΚΕΠ χωρίς άλλη άδεια, κλπ)
Τέλος για τα αναρτόμενα θέματα πέρα από το χαρακτηρισμό τους με λέξεις κλειδιά, μία εφαρμογή content management, ενδεχομένως joomla, να είναι ουσιαστική λύση.
Τα στοιχεία παραμετροποίησης ξεφεύγουν αυτής της προσπάθειας, θα ήμουν όμως πρόθυμος να βοηθήσω αν αυτό κριθεί αναγκαίο, καθώς η βασική μου δραστηριοποίηση είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων.
Συμφωνώ απόλυτα, χρειάζεται ένα ενοποιημένο σύστημα για την παρακολούθηση ολόκληρου του οργανισμού (κράτους). Οι διάφορες ιστοσελίδες απλά interfaces που μπορούν να αλλάζουν (αισθητικά και λειτουργικά) με το ρυθμό που αλλάζει η τεχνολογία του web. Το κεντρικό πληροφοριακό σύστημα της διακυβέρνησης όμως θα πρέπει να σχεδιαστεί με πολύ ευρύτερο ορίζοντα.
Και μια πρόταση για το πώς αυτός ο εκσυγχρονισμός μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη για τη χώρα
Η προσέγγισή σου είναι πολύ σωστή και ακουμπάει θέματα της λεγόμενης «Πληροφοριακής Διακυβέρνησης – IT Governance». Το SAP ως Ολοκληρωμένο Financial ICT σύστημα τις περιγράφει σωστά ως υπο-σύστημα μιας Ολοκληρωμένης Ηλεκτρονικής Οικονομικής Διαχείρισης.
Η νέα Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση θα πρέπει να έχει γερές βάσεις και να αποτελέσει και το εργαλείο παροχής 4ου και 5ου επιπέδου transactional υπηρεσιών αλλά παράλληλα θα πρέπει να έχει την σωστή Πληροφοριακή Υποδομή από πίσω για να υποστηρίξει τις όποιες υπηρεσίες…
Περισσότερα για το μίγμα του IT Governance, με ένα απλό google search…
Η αλήθεια είναι ότι κατά καιρούς έχουν αναπτυχθεί και λειτουργούν, ή έχουν αναπτυχθεί λειτούργησαν και εγκατελήφθησαν διάφορες εφαρμογές στο δημόσιο τομέα.
Έχω την εμπερία των ERP στον ΟΤΕ, έχω και την εμπειρία του taxis… το τι πέρασαν αυτές οι εφαρμογές δεν λέγεται… Δεν είναι τελικά εύκολο να βάλεις τάξη στο δημόσιο. Όμως χρειάζεται απογραφή, αξιολόγηση και σημάζεμα ή αλλοιώς ολοκλήρωση (integration) όλων των εφαρμογών, διότι το ζητούμενο είναι η πλήρης αξιοποίηση πόρων και εργαλείων.
Δεν είδα κανένα στο δημόσιο να χρησιμοποιεί το project management π.χ.
Μιλάμε για ένα εργαλείο που φτιάχτηκε από τη NASA για να μπορέσει ο άνθρωπος να διαχειριστεί με ακρίβεια και αξιοπιστία μεγάλου βαθμού, τα τεράστια έργα, το ανθρώπινο δυναμικό, τα οικονομικά στοιχεία, τα επιστημονικά στοιχεία, και ό,τι άλλο βάζει ο νους μας, για να φθάσει να πάει στο διάστημα!
Θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει τη βάση παρακολούθησης και εκτέλεσης έργων, σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης..
Καταλήγω και δεν έχω καμία διάθεση να απογοητεύσω, ότι δεν μπορούν οι πολιτικοί να υποστηρίξουν πράγματα που δεν γνωρίζουν! Από την άλλη εκείνοι που ta γνωρίζουν και τα εισηγούνται είναι εκτός πολιτικής και έτσι ουδέποτε θα πείσουν… ή ακόμη θα σκοντάψουν στην άποψη: «ναι, αλλά δεν μπορούμε να παρέμβουμε να αλλάξουμε ή να προλάβουμε πράγματα» (αν και αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμμα! όλα μπορούν να τα κάνουν) αλλά έχουν ένα κακό αυτά τα εργαλεία… αφήνουν αποτυπώματα…)
Αχ ρε Κωνσταντίνε έγραφα κανένα 10λεπτο, πήγα να διαβάσω την πρότασή σου και μετά συνειδητοποίησα πως είναι κενό το πεδίο που έγραφα.
Αναφερόμενος και στον antpep θα έλεγα πως η δυσκολία είναι στην ποσοτικοποίηση των μεγεθών (πράγμα δύσκολο από «πολιτικούς» διαχειριστές που αρέσκονται να αοριστολογούν, ενώ όλοι οι «πρακτικοί» πολιτικοί δεν καταφέρνουν να διακριθούν, τουλάχιστον στη χώρα μας) και τη θέσπιση των κατάλληλων KPIs key performance indicators που θα συντείνουν στη βελτιστοποίηση των διεργασιών, διαδικασιών και διεπαφών πολίτη προς πολίτη και πολίτη προς κράτος.
Μία δεύτερη δυσκολία που θα έβλεπα είναι το ποιος θα ορίσει τη γενική κατεύθυνση (πχ πόσο ‘σοσιαλιστική’ ή ‘φιλελεύθερη’ θα είναι) αλλά και πως αυτή θα αποτυπωθεί στο γενικό Σχεδιασμό του οποιουδήποτε Πληροφοριακού Συστήματος, δηλ. πόσο μείγμα top/down – bottom/up καθορισμό θα περιέχει, πόσο διαδραστικό θα είναι, πως δεν θα αποκλειστούν οι τεχνολογικά αναλφάβητοι, κοκ
Σε αυτό που αναφέρεται ο Βασίλειος για IT Governance κατευθύνεται περισσότερο σε Corporate Governance καταστάσεις μετρώντας αποδοτικότητα/ αποτελεσματικότητα και διαχείριση ρίσκου. Στην περίπτωση μας όμως (χωρίς να διαφωνώ με τον Βασίλειο αναφορικά με την τεχνολογική υποδομή και τα πρότυπα που θα πρέπει να αναπτυχθούν) οραματικά προσβλέπω στην διαμόρφωση εκείνων των εργαλείων που με μέσο την ηλεκτρονική διακυβέρνηση θα κατακτήσουμε την αληθινή Δημοκρατία και τη ισότιμη συμμετοχή κάθε δυνάμενου πολίτη σε μία ανοιχτή και ‘έντιμη’ αγορά. Αν σήμερα αρχίζουμε να χτίζουμε σε 20 χρόνια πολλώ δε μάλλον σε 50 χρόνια θα έχουμε φθάσει πρωτόγνωρα επίπεδα ανάλυσης, βελτίωσης κλπ
Τέλος, σε αυτά που προτείνει ο Κωνσταντίνος θα συμφωνούσα να αναπτυχθούν incubator θεσμοί – παρεμβάσεις – οργανώσεις αλλά νομίζω η εμπλοκή ενός Ερευνητικού Ινστιτούτου Συστημάτων Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης μου θυμίζει λίγο ΕΛΚΕΠΑ και κρατικοδίαιατες καταστάσεις, χωρίς να θέλω να προσβάλλω την πρότασή σου, ιδιαίτερα αν δεν έχει αυτό τον χαρακτήρα.
Η πρότασή μου είναι να πάμε σε μία οργανωτική δομή τύπου Κοινότητας (αντλώ το παράδειγμα από τα ανοιχτά συστήματα υποστηρικτών προγραμμάτων τύπου e-commerce, joomla, ΜΚΟς ή εθελοντικών οργανώσεων, κλπ) που θα ασχολείται με γενικά ή εξειδικευμένα θέματα και παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή.
Ο θεσμός της θερμοκοιτίδας θα έχει το χαρακτήρα ερευνητικού κέντρου για κάθε αντικείμενο (πχ. μια ομάδα να αναπτύξει μία εφαρμογή που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες βελτιστοποίησης των υπηρεσιών μίας Υπηρεσίας με τρόπο καινοτόμο και με μείωση κόστους – οι πρωτογενείς πληροφορίες θα βρίσκονται στο διαδίκτυο και δεν θα χρειάζεται να πάρει άδεια από κανέναν).
Το κράτος θα μπορούσε να παρέχει υποδομή ΤΠΕ και προγράμματα για έρευνα.
Φάνη συμφωνώ απόλυτα με τη θέση σου.
Διευκρινιστικά μόνο να πω, ότι η αρχή είναι η σαφής διατύπωση των «απαιτήσεων» και των «παραδοτέων» από τους πολιτικούς, ώστε να τύχουν σωστής αντιμετώπισης και σχεδιασμού.
Θα είμαστε σε επαφή..
Αντώνη έχεις απόλυτο δίκιο. Θεωρώ πως ο Σχεδιασμός είναι το 90% μίας Αναδιοργάνωσης και 10% υλοποίηση.
Βέβαια εδώ δεν είναι ακριβώς έτσι. Η προσπάθεια θα πρέπει να είναι διαρκής.
Για παράδειγμα, θα έλεγα πολλά από τα παραδοτέα (υλοποίηση πολιτικών) μπορούν να τα θέσουν οι ίδιοι οι πολίτες. Φανταστείτε μία Κοινότητα όπου το τοπικό ενδιαφέρον θα ήθελε ένα εργαστήριο Ποιότητας αγροτικών προϊόντων ενώ η Κεντρική Διοίκηση ή η Περιφέρεια προτείνει να γίνουν δρόμοι.
Θα συμφανήσω με τα περισσότερ απ’όσα αναφέρει ο Φάνης. το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι το σύνολο και το σταγονίδιο του κοινωνικού συνόλου δεν μπορεί να εισακουστεί. Και όπως λέει και ο Φανης δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αξιολόγηση της κοινωνίκής γνώμης για το αν επιθυμεί περισσότερο ένα δρόμο ή ένα εργαστήρι ποιότητας. Μοναδικό κριτήριο είναι τα αυτιά και το ατομικό συμφέρον του εκάστοτε βουλευτή. Αν όμως αυτό το ρεύμα απόκτήσει μία φαινόμενη κρίσιμη μάζα τότε θα είναι δύσκολο για τον αρμόδιο βουλευτή ή ακόμα και αρμόδιο υπουργό να επικαλεστεί άγνοια μιας πασιφανούς απαίτησης.
Κατα την γνώμη μου το πρόβλημα όπως το έθεσα και σε σχετικές προτάσεις μου, δεν είναι η κατασκευή περισσότερων ιστοσελίδων – αν και αυτές χρειάζονται να είναι χρηστικές και ομογενοποιημένες – αλλά η απελευθέρωση των δημόσιων δεδομένων και η δημιουργία άμεσης, πραγματικής και συμμετοχικής δημοκρατίας.
Το κράτος θα πρέπει να λειτουργεί ώς παροχός υποδομών και όχι ώς διακοσμητής ιστοσελίδων. Υπερβάλω, χωρίς να θέλω ούτε να υποβαθμίσω την ανάγκη ύπαρξης σωστών ιστοσελίδων αλλά και ικανών σχεδιαστών, για να τονίσω ότι το βασικό πρόβλημα κατα την γνώμη μου είναι η έλλειψη δημόσιων δεδομένων.
Και λέω έλλειψη διότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πιστεύω ότι υπάρχει απόκρυψη αλλά μή ύπαρξη των δεδομένων σε ηλεκτρονική μορφή. Ουδεμία!
Βασικός άξονας κίνησης του κράτους, όπως ανέφερα και σε μία πρόταση που κατέθεσα, θα πρέπει σε πρώτη φάση – παράλληλα με την καταγραφή της υπάρχουσας υποδομής – θα πρέπει να είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός data warehouse/agreegator/distributor. Και λυπάμαι για την αγγλική ορολογία αλλά κάποιες έννοιες τεχνολογίες ακούγονται πιό φυσικά με την αρχική τους γραφή και όχι με την ελληνική μετφρ.
Κάθε πολίτης θα έχει πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα και ασχέτως με τις πύλες πρόσβασης που θα δημιουργεί το κράτος για τις δικές του ανάγκες, καθείς/μια θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα είτε επιχειρηματικά, είτε για να ελέγξει το κυβερνητικό έργο.
Περισσότερα εδώ:
Περι της υλοποίησης μιας ανοιχτής, ηλεκτρονικής συγκυβέρνησης: http://wp.me/p1w98-1o
Φιλικά,
Χρίστος
Χρήστο μου δίνεις feedback για να πάμε την κουβέντα παραπέρα, μιας και έχεις βλέπω αρκετές προτάσεις (δυστυχώς λόγω χρόνου δεν έχω τη δυνατότητα να δω τις προτάσεις των άλλων φίλων) τόσο για τεχνικά θέματα όσο και για το επιχειρούμενο, της ηλεκτρονικής συγκυβέρνησης, το οποίο είναι επόμενο βήμα.
Θεωρώ όμως πως το βασικό δεν είναι ποιες επιμέρους τεχνολογίες θα υλοποιηθούν αναφορικά με την επιλογή tags, πως ένα καλύτερα μορφοποιημένο κείμενο θα έχει υψηλή κατάταξη σε αμφίδρομες εφαρμογές τύπου StatusNet ή αν έχει API .
Θα με ενδιέφερε η γνώμη σου ή/και των άλλων φίλων στο παρακάτω.
α. κατ’ αρχάς η τεχνολογία οφείλει να είναι βατή ακόμη και σε τεχνολογικά αγράμματους συνάνθρωπους μας, ειδάλλως ξεχνάμε τη Δημοκρατία. Η όλη διαδικασία πρέπει να είναι seamless στο front-end.
β. Το όλο οικοδόμημα θα το έβλεπα ως ένα intranet που θα πρέπει να έχει μία ιεραρχική δομή με Admins, users ανά θεματική ενότητα, ενδεχομένως friends-visitors κλπ. Το σύστημα όμως θα πρέπει να είναι ανοιχτό, ώστε για παράδειγμα καθένας να μπορεί να συστήσει μία θεματική ενότητα – group και όχι μόνο ο Admin να έχει τέτοιο δικαίωμα. Δείτε για παράδειγμα το LinkedIn. Ο καθένας μπορεί να κάνει group, στις ομάδες ο καθένας μπορεί να εκκινήσει discussions αλλά και διάφορα άλλα όπως επικοινωνία μεταξύ των μελών κλπ. Βέβαια και εδώ δεν είναι 100% open όπως σκέφτομαι την πλατφόρμα.
H ιεραρχική πρόσβαση έχει να κάνει με το κρίσιμο του θέματος, πχ ο user ΑΒ που είναι κάτοικος Αγαθονησίου, καταγράφει μία τουρκική υπέρβαση και την ανεβάζει στο σύστημα όπου έχει πρόσβαση ο Επιτελάρχης, ο Υπουργός Αμύνης, ο Πρωθυπουργός ή μία περίπτωση έκνομης κατάστασης όπου ο πολίτης λαμβάνει ειδικό κωδικό και καταγγέλλει μία παρανομία που τη βλέπει ο Υπεύθυνος Εισαγγελικός Λειτουργός.
γ. Η Διαχείριση θα εμπίπτει στην κατεύθυνση ενός ERP όπως έχω πει προηγουμένως, το οποίο θα είναι δομημένο και συγκροτημένο με ποσοτικοποιημένες παραμέτρους και μετρήσιμα αποτελέσματα. Ο πολίτης θα ενημερώνεται, θα συμβάλλει, θα προτείνει νέες ενότητες κλπ. Ενότητες που δεν εγκρίνονται από τον Master Admin ας πούμε, θα μπορούν να βρουν στέγαση έξω από το βασικό σύστημα αν δεν έχουν παράνομες επιδιώξεις. Το σύστημα πρέπει να μην είναι τελείως ΄΄αναρχικό΄΄ ιδιαίτερα σε στοιχεία με μετρήσιμα χαρακτηριστικά του, διαφορετικά θα χαθεί η δυνατότητα συγκροτημένης πληροφορίας που θα γίνει δράση και γνώση – knowledge management.
δ. Η αναζήτηση θα μπορούσε να έχει τη μορφή μίας μηχανής τύπου google χωρίς όμως τις εμπορικές ιδιοτέλειες της. Τώρα το βασικό είναι πως το όποιο αρχείο ανεβαίνει στο σύστημα θα πρέπει το σύστημα να αναγνωρίζει την ουσία του περιεχόμενού του. Ο Χρήστος προτείνει κάποια πολύ όμορφα εργαλεία θα πρέπει όμως να αποτραπεί η ανάγκη στο μέλλον να πρέπει κάποιος να χρησιμοποιεί SEO τεχνικές για να είναι ΄΄ορατή΄΄ η σελίδα – πρόταση κάποιου. Το data mining θα μπορούσε να βασισθεί σε παραμέτρους ανά θέμα και ενότητα, περιορισμοί χρονικοί, κλπ αλλά και στην ικανότητα να φέρνει στην επιφάνεια θέματα προς διαβούλευση σε μία κοινότητα, ομάδα κλπ με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, δημοψηφίσματα, κα
Για το υλικό που θα διαχειρίζεται μέσα από την πλατφόρμα, ένα content management εργαλείο τύπου Joomla έχει παρά πολλά από τα στοιχεία και τα εργαλεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως παραπάνω.
φαντάζομαι οτι η ομάδα έχει υπ” οψιν της τη σελίδα http://www.w3.org/2007/eGov/ με οδηγίες, πρότυπα, case studies, κλπ