Χρέος είναι αυτό που χρωστάμε σήμερα συνολικά και προέρχεται από την συσσώρευση των ελλειμμάτων διαχρονικά.

Κάθε Ελληνας πολίτης δικαιούται να γνωρίζει τι χρωστάει.

Προτείνω την δημιουργία ενός δικτυακού τόπου με τα επικαιροποιημένα ποσά τα οποία συνθέτουν το χρέος του κεντρικού δημοσίου της χώρας μας.

Σε δεύτερο επίπεδο αφού γίνει η αναλυτική περιγραφή αυτών των ποσών οι πολίτες να ψηφίζουν ηλεκτρονικά εάν συμφωνούν με τη θέσπιση παροχών οι οποίες συμβάλλουν στην αύξηση του μάυρης τρύπας του χρέους.

Στον δικτυακό αυτό τόπο να φαίνονται:

1. Το δημόσιο χρέος ως απόλυτο νούμερο.
2. Το δημόσιο χρέος ώς ποσοστό του Α.Ε.Π.
3. Οι τόκοι και τα χρεωλύσια.
4. Τα ομόλογα του Δημοσίου, που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το λεγόμενο «ενδοκυβερνητικό χρέος»).
5. Τα δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο τα οποία δεν πρόκειται να αποπληρωθούν.
6. Χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς.
7. Ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν.
8. Το κόστος αποζημιώσεων των εργαζομένων στην Ολυμπιακή.
9. Το κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων.
10. Το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων
11. Τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες.
12. Πιθανά πακέτα στήριξης των τραπεζών.

Αφού λοιπόν οι πολίτες έχουν ενημερωθεί για τα δημοσιο-οικονομικά να με μετέχουν σε ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα.

Για παράδειγμα κάποια ηλεκτρονικά δημοψήφισματα θα μπορούσαν να είναι τα εξής:

«Συμφωνείτε οι ετήσιες αποδοχές ενός διευθυντικού στελέχους της ΕΡΤ να αγγίζουν τις 500.000 ευρώ?»

«Συμφωνείτε μία γραμματέας στον δημόσιο τομέα να παίρνει επίδομα υπολογιστή?»

«Συμφωνείτε στην ιδιωτικοποίηση προβληματικών δημόσιων οργανισμών (ΟΣΕ, ΕΑΣ–>ΠΥΡΚΑΛ-ΕΒΟ κλπ) οι οποίες κατά μέσο όρο επιβαρύνουν τους Έλληνες πολίτες 1 εκατομύριο ευρώ την ημέρα?»

«Συμφωνείτε στο πάγωμα των προσλήψεων στον δημόσιο τομέα για μία 5ετία?»

Επίσης σε αυτό τον δικτυακό τόπο να φαίνεται ο ακριβής αριθμός των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ καθώς οι μισθοί και ΟΛΑ τα επιδόματά τους ώστε να ψηφίζουν οι πολίτες εάν συμφωνούν με αυτά.

Τέλος με κάποιον τρόπο να φαίνονται οι δαπάνες σε όλους τους τομείς του δημόσου τομέα (υπουργεία, δήμοι, νομαρχίες κλπ) ώστε οι πολίτες να ενημερώνονται για τα ποσά που ξοδεύονται. Έχει αποδειχτεί ότι οι διαδικασίες δεν εγγυόνται την διαφάνεια και την αποφυγή σπατάλης. Οι ελεγχτικοί μηχανισμοί προασπίζουν το αδιάβλητο της διαδικασίας (π.χ. προσκόμιση προσφορών από διαφορετικούς προμηθευτές) αλλά δεν διασφαλίζουν την προστασία από υπερτιμολογήσεις. Π.χ. ένας δήμος μπορεί να αγοράσει ένα στυλό 5.000 ευρώ αφού προσκομίστηκαν 3 εικονικές προσφορές. Η διαδικασία είναι νόμιμη αλλά όχι ηθική και λογική.

Γνωρίζω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να δημοσιοποιείται κάθε δαπάνη που αφορά τον δημόσιο τομέα. Ωστόσο αφού οι διαδικασίες δεν εγγυώνται την προάσπιση της λογικής και αυτό το γνωρίζουμε όλοι, πρέπει με κάποιον τρόπο να βρεθεί μία λύση. Εξάλλου αυτός είναι και ο σκοπός αυτού του site. Να ρίχνονται ιδέες στο τραπέζι.

Το χρέος μας αφορά όλους. Αφορά το μέλλον των παιδιών μας και της χώρας μας. Πλησιάζει το ένα τρισεκατομμύριο ευρώ και αναλογεί σε 120.000 ευρώ ανά ελληνικό νοικοκυριό. Πρόκειται για γάγγραινα που κατατρώει κάθε αναπτυξιακό σχεδιασμό και που συμβάλλει στην εξάρτηση της χώρας, στην κυριολεξία, από τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων.

Σχεδόν όλο το ΑΕΠ της Ελλάδας δεν φτάνει για τους μισθούς των υπεράριθμων δημοσίων υπαλληλων οι οποίοι στο όνομα της μονιμότητας δεν παράγουν κανένα έργο και αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε αρκετά εκατομμύρια ευρώ ακόμα για να καλύψουμε αυτούς τους μισθούς και συντάξεις.

Δεν είναι λύση η αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων για να καλύψουμε τις τεράστιες τρύπες του δημόσιου χρέους. Αυτή την στιγμή οι μισοί Ελληνες δουλεύουν για να «ταϊζουν» τους άλλους μισούς. Η οικονομία της Ελλάδας στηρίζεται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα μικρομάγαζα, την οικοδομή και τον τουρισμό. Εκεί πρέπει να δωθεί το βάρος ώστε να αναθερμανθεί η οικονομία και να παραχθεί νέος πλούτος. Χρειάζεται συναίνεση, κοινή λογική και εθνική προσπάθεια για να τα καταφέρουμε και να αποφύγουμε τα χειρότερα.