Τα πάντα πρέπει να έχουν ένα API
Δεκεμβρίου 28, 2009
Το παρόν άρθρο είναι μια απόπειρα χαρτογράφησης του τοπίου των ανοιχτών δεδομένων στο διαδίκτυο.
Ο λόγος του τίτλου του άρθρου είναι το γεγονός ότι πιστεύω πως το πρωτόκολλο επικοινωνίας των API (Application Programming Ιnterface) είναι μια σημαντική αρχή προς μια κοινωνία ανοιχτών και ελεύθερων δεδομένων. Κάθε σύνολο κρατικών δεδομένων θα πρέπει να εκπληρώνει δύο πτυχές. Αρχικά την ολική και αμέριστη παροχή των πρωτογενών δεδομένων του πεδίου ενδιαφέροντος του. Κατα δεύτερον θα πρέπει να πληρώνει τα συμβόλαια χρήσης για τους χρήστες μέσω των διαθέσιμων API. Τα API είναι ένα συμβόλαιο χρήσης μεταξύ του χρήστη και της υπηρεσίας. Κρύβοντας τον συνολικό όγκο των δεδομένων και διαδικασιών μπορεί να παρέχει δεδομένα άμεσα και σε κάθε ενδιαφερόμενο. Η λέξη κρύβοντας που χρησιμοποιώ δεν είναι τυχαία. Το κρύψιμο αυτό έχει και την αρνητική του πλευρά. Με τον ίδιο τρόπο που το API εκθέτει ένα σύνολο δεδομένων στους χρήστες, η ίδια η επιλογή των κλήσεων στο πρωτόκολλο αυτό μπορεί άμεσα ή έμμεσα να αποκόψει την πρόσβαση σε συγκεκριμένα δεδομένα. Εάν δεν υπάρχει τρόπος να προσπελάσουμε ένα υποσύνολο δεδομένων, ακυρώνει το σκοπό των ανοιχτών δεδομένων.
Παρά ταύτα όμως τα API δεν παύουν να είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο ακόμα και στα χέρια ενός ανθρώπου χωρίς γνώση προγραμματισμού. Το συγκεκριμένο εργαλείο καθιστά δυνατή την συλλογή δεδομένων χωρίς το υπερβάλλον κόστος της επεξεργασίας τους. Για παράδειγμα στατιστικά δεδομένα διαφόρων κατηγοριών μπορούν να παρέχονται και να συνδυάζονται. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα [http://www.datamasher.org/] παρέχει την δυνατότητα συνδυασμού παρόμοιων δεδομένων στη χρήση τους προς εξαγωγή χρήσιμων δεδομένων. Μπορείτε να δείτε κάποια ενδιαφέροντα παραδείγματα αυτού του είδους [http://is.gd/5Eg8z].
Το βασικό προαπαιτούμενο για ένα API είναι η δυνατότητα άντλησης του συνόλου των δεδομένων σε ένα πρότυπο που είναι ανοιχτό και ευδιαχείριστο. Κατά προτίμηση και κατά συνάρτηση με την ευρύτερη ιδεολογία του UNIX [http://is.gd/5Ega6 ] ο ιδανικότερος τρόπος διάδοσης δεδομένων θα ήταν ένα απλό αρχείο κειμένου. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με την υιοθέτηση ενός προτύπου XML για την παροχή δεδομένων μέσω ενός ασύγχρονου πρωτοκόλλου. Αν θα έπρεπε να επιλέξω περισσότερες αρχές για να παρέχουν μια κατεύθυνση προς τα ανοιχτά δεδομένα θα επέλεγα την αρχή ότι το μικρό/απλό είναι και όμορφο και ότι το σύνολο των μερών είναι μεγαλύτερο από το σύνολο. Χρειαζόμαστε μικρο-μονάδες παροχής πληροφοριών οι οποίες να επικοινωνούν όμορφα και γρήγορα με όλες τις άλλες μονάδες. Συνάμα το αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας θα πρέπει να τηρεί τους ίδιους κανόνες επικοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο κάθε μικρο-μονάδα ή πρόσμειξή της, επαναχρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο.
Έχοντας τα δεδομένα πάντα διαθέσιμα σε όλους τους ενδιαφερόμενους είναι δυνατή η δημιουργία νέων API που θα τηρούν τις γενικές αρχές υλοποίησής τους αλλά θα προσφέρουν νέα παροχή δεδομένων σύμφωνα με τις ανάγκες των χρηστών. Είναι δυνατό πιθανά, να υπάρχει και κάποια εφαρμογή του τύπου GetSatisfaction.com για κυβερνητικές υπηρεσίες. Εάν συγκεντρώνεται ένα σύνολο πολιτών οι οποίοι/ες εκδηλώνουν ενδιαφέρον για την υλοποίηση ενός νέου API τότε θα καθίσταται υποχρέωση των κυβερνητικών υπηρεσιών να υλοποιούν αυτό το συμβόλαιο επικοινωνίας. Το συγκεκριμένο μοντέλο χρήζει περισσότερης ανάλυσης και χρειάζεται ένα αυτόνομο άρθρο για να καθοριστεί.
Τι είναι όμως δυνατό με αυτού του είδους την ανασυναρμολόγηση πληροφοριών; Υπάρχουν ήδη αρκετές εφαρμογές πάνω σε ανοιχτά δεδομένα και οι περισσότερες από αυτές έρχονται από τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία [http://www.theyworkforyou.com/] (και με ανοιχτό κώδικα [http://is.gd/5EgeN] για εφαρμογές) με αρκετές εξαιρέσεις [http://is.gd/5EgfO]. Είναι ένας εύκολος τρόπος να εικονοποιήσεις δεδομενά[http://is.gd/5Eggt] να επιπροσθέσεις δεδομένα]http://is.gd/5Egh9] στην πραγματικότητα, καθώς και να παρακολουθήσεις πώς οι χορηγίες[http://maplight.org/] σε πολιτικούς επηρεάζουν την ψήφο τους[http://is.gd/5EgjR]. Δεδομένα ανοιχτά[http://www.data.gov/] είναι διαθέσιμα προς επεξεργασία σε αρκετά πρότυπα (XML, CSV, KML, SHP) καθώς και να υπάρχει πρόσβαση στα χρήματα του προϋπολογισμού[http://is.gd/5Eglh] και πώς ξοδεύονται αυτά.
Περισσότερες πληροφορίες:
———————————–
1. Η ανάλυση του πρωτοκόλλου επικοινωνίας όπως προέκυψε για τις ανάγκες των Η.Π.Α., περιέχει ενδιαφέρουσες αναλύσεις για την μορφή των δεδομένων. Σύνδεση[http://is.gd/5EgmJ]
2. Παραδείγματα διαθέσιμων API στο εξωτερικό. Σύνδεση(χαρτογράφησης)[http://is.gd/5Egof], σύνδεση(κυβερνητικά δεδομένα)[http://is.gd/5EgpG]
3. Ανοιχτός διαγωνισμός ανοιχτού λογισμικού για την δημιουργία νέων υπηρεσιών βασισμένων σε ανοιχτά δεδομένα. Σύνδεση[http://is.gd/5Egqz]
4. Ένα wiki συζήτησης της κατεύθυνσης των ελληνικών ανοιχτών δεδομένων. 4Δ[http://is.gd/5Egrb]
5. Σελίδες παρακολούθησης του αμερικανικού κονγκρέσου και γερουσίας.[http://is.gd/5Egso]
|
|
RSS feed για τα σχόλια. TrackBack URL
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται η δημιουργία ενός API για το την ελεύθερη παρακολούθηση «μεγεθών» και στατιστικών δεδομένων κυβερνητικών οργανισμών. Αναλύω όσο γίνεται τους λόγους που το στηρίζω :
1) Η δημιουργία ενός API χρειάζεται γνώσεις προγραμματισμού και στην χρήση του αλλά και στην υλοποίηση του και προυποθέτει ότι θέλεις να ενσωματώσεις υποχρεωτικά στοιχεία κάπου, για εκμετάλευση σε δική σου εφαρμογή,σελίδα κτλ(εκμετάλευση δηλαδή σε επίπεδο προγραμματισμού και όχι χρήσης). Αυτό τι σημαίνει; σημαίνει ότι οποτεδήποτε συμβεί αλλάγη σε κάποιο κομμάτι του API, «ίσως» οδηγηθούν όσοι το χρησιμοποιούν, σε αναπροσαρμογή των εφαρμογών τους, σελίδων κτλ.
2) Αν κατάλαβα καλά όλα αυτά που αναφέρεις (Σελίδες με βάση τα link στην πρότασή σου) δηλώνουν απλώς ένα «κρατικό Data Warehouse στοιχείων από διάφορους φορείς» και εκμετάλευση των στοιχείων από αυτό. Η υλοποίηση λοιπόν ενός API εκτός από κόστος λογισμικού θα περιέχει και κόστος μηχανημάτων τα οποία θα παρέχουν το API αλλά και τα δεδομένα.
Με λίγα λόγια ένα API θα το δεχόμουν αν ήθελα να συνδυάζω εφαρμογές μεταξύ τους ή διαφορετικά στοιχεία λογισμικού, όχι για μοντελοποίηση, διαχείριση δεδομένων και πληροφοριών από διαφορετικούς φορείς. Θα μου πεις ότι έχουμε πολλούς φορείς με διαφορετικά λογισμικά και υποδομές έχεις όμως σε κάθε πρίπτωση την δυνατότητα να εξάγεις τα στοιχεία από κάθε σύστημα με την προτυποποίηση είτε κειμένου είτε σε XML πράγμα το οποίο δεν έχει τόσο μεγάλο κόστος ούτε και χρόνο υλοποίησης.
Για τον λόγο αυτό θα αντιπαραθέσω την δική μου άποψη (με βάση πάντα την πρότασή σου την οποία θεωρώ θετική αλλά μη υλοποιήσιμη σε μέρος της). Προτείνω την δημιουργία μίας «γενικής βάσης δεδομένων» η οποία θα αποθηκεύει τις πληροφορίες που θα συμφωνηθούν από κάθε υπηρεσία με «συγκεκριμένο τρόπο/δομή» (για να συμφωνήσω μαζί σου στην χρήση της XML, ως παγκόσμιου προτύπου στην περιγραφή δεδομένων) και αυτό θα γίνεται από κάθε φορέα που θα συμμετέχει (Ο φορέας με προτυποποιημένη μορφή θα αποστέλει ανά πάσα στιγμή στοιχεία τα οποία θέλει να εντάξη στα δημόσια δεδομένα). Με αυτή την λογική οποιαδήποτε στιγμή τα δεδομένα μπορούν να συμβολίζουν την μία φορά κάτι και την άλλη κάτι άλλο και μπορούμε να έχουμε άπειρους συνδυασμούς μεταξύ τους, χωρίς να χρειάζεται νέες υλοποιήσεις σε API και γενικότερα προγραμματισμό, είτε στους «αποστολείς» είτε στους χρήστες της υπηρεσίας. Ένα Front-end είτε σε μορφή εφαρμογής, είτε σε WEB interface αρκεί για την αποστολή των στοιχείων αυτών αλλά και για την χρήση τους από το ευρύτερο κοινό. Η παροχη στοιχείων σε raw δεδομένα, είτε σε μορφοποιήμενα είτε σε γραφήματα είναι μετά απλή ( μέσω άλλων ήδη υλοποιημένω και free API’s) αλλά και δίνει στον χρήστη την δυνατότητα να παράγει δική του παρουσίαση και όχι μία ή δύο μεμονομένες που θα μπορεί να παρέχει ένα API αποκλειστικά για την συγκεκριμένη δουλειά.
Υ.Γ.: Μιας και είναι το πρώτο μου σχόλιο, σε αυτή την προσπάθεια, θα ήθελα να τονίσω ιδιαίτερα ότι είμαι ένας από αυτούς που πιστεύουν πως μέσω τις Πληροφορικής (σωστά εφαρμοσμένων λύσεων της) πολλά από τα «βάσανα» της ελληνικής κοινωνίας και πολιτών μπορούν να λυθούν, αρκεί να υπάρχει αυτό το οποίο κάνουμε εδώ αλλά και η εφαρμογή κάποιων από αυτά τελικά. Δυστυ΄χως όμως είναι δύσκολο να αλλάξει το κατεστημμένο αν δεν αλλάξουμε εμείς! Θα κλείσω με μία ευχή : το νέο έτος θα ευχηθώ πολλές προτάσεις από αυτές που θα διαβάσουμε εδώ να αρχίσουν να υλοποιούνται…έστω και αν δεν είναι δικές μου! χαχαχα ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Η πρότασή μου αυτή βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μια υλοποίηση ηλεκτρονικής που κατέθεσα πρώτερα. Σε αυτό το μοντέλο αυτό που προτείνω δεν είναι το να κάνουμε ΑΡΙ για κάθε υπουργείο/υπηρεσία/δήμο/οργανισμό. Το γνωρίζω ότι κάτοιο τέτοιο είναι ανώφελο και ανεδαφικό στην υλοποίησή του. Αυτό που προτείνω είναι αυτό που καταλήγεις ότι είναι το λογικό. Το κράτος είναι παροχός και διακομιστής δεδομένων τα οποία συλλέγει και εκτελεί format shifting σε μορφές – όπως το XML – όπου μπορούν να μετεπεξεργαστούν από τρίτους, είτε με raw μορφή είτε μέσω ΑΡΙ αν δεν έχει τις απαραίτητες υποδομές ή γνώσεις να διαχειριστεί τον μεγάλο όγκο των δεδομένων. Τα ΑΡΙ είναι κοινά συμφωνημένα πρωτόκολλα επικοινωνίας τα οποία αν σχεδιαστούν σωστά δεν χρειάζεται να αλλάζουν συνέχεια. Μπορούν ταυτόχρονα να διακομίσουν μεγάλο εύρος πληροφορίας αλλά και να αναπτύσονται όταν οι ανάγκες το πολιτών τα χρειάζονται.
Αν όλα δουλέψουν σωστά το κράτος δεν θα χρειάζεται να είναι υπεύθυνο για την κατασκευή ιστοσελίδων για να προβάλει αυτά τα δεδομένα. Θα έχει την δυνατότητα να δημιουργεί τις πύλες πυ χρειάζεται αλλά καθείς/καθεμιά ενδιαφερόμενοι, με στοιχειώδεις πολλές φορές γνώσεις προγραμματισμού (σκέψου Yaho Pipes) να δημιουργεί τις ροές δεδομένων που τους ενδιαφέρουν και να τις επανασυνδιάζει για νέες υπηρεσίες.
Περισσότερα:
http://wp.me/p1w98-1o
http://labs.opengov.gr/2009/12/28/671
Φιλικά,
Χρίστος Δεληβοριάς
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Χρήστο..
Ωστόσο υπάρχουν πολλά προβλήματα, τα οποία περιγράφονται πολύ «ωραία» από την περίπτωση του ΟΑΣΔ (άσχετα που δεν είναι δημόσιο)…
http://www.wiggler.gr/2009/12/28/staseis-gr-the-end/
«
1. Η ακεραιότητα και ορθότητα των δεδομένων αυτών βαρύνει τον Ο.Α.Σ.Θ. ο οποίος ελέγχει, ελέγχεται και κρίνεται για τον ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ τους.
2. Ο Ο.Α.Σ.Θ. δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΙ το πλαίσιο σύμβασής του με τους επίσημους φορείς χρηματοδότησης για την υλοποίηση του έργου αυτού, καθώς και με την εταιρία υλοποίησής του.
3. Η οποιαδήποτε παροχή δεδομένων σε τρίτους που δύνανται να έχουν άμεση ή έμμεση εκμετάλλευση αυτών για εμπορικούς, διαφημιστικούς ή προωθητικούς σκοπούς ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ από τον Ο.Α.Σ.Θ.
4. Όπως καταλαβαίνετε ο Ο.Α.Σ.Θ. δεν επιθυμεί την ΑΝΕΛΕΚΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ των δεδομένων αυτών διότι θα μπορούσαν να καταλήξουν σε απροσδιόριστα σημεία με απροσδιόριστη μορφή ή/και τροποποιήσεις.
5. Η λήψη πληροφοριών on line δύνανται να ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ τους υπολογιστές και τα συστήματα του Ο.Α.Σ.Θ. με απροσδιόριστα αποτελέσματα τα οποία ο Ο.Α.Σ.Θ. πρέπει να προφυλάξει.
6. Σκοπός του Ο.Α.Σ.Θ. είναι να παρέχει υπηρεσίες προς τους πολίτες και για το λόγο αυτό ο Οργανισμός έχει υποχρέωση να προφυλάσσει τα ΙΔΙΟΚΤΗΤΑ προϊόντα και τις υπηρεσίες του.
Επειδή τα δεδομένα αυτά ζητούνται από πολλές εταιρίες και φορείς, η πιθανή διάθεσή τους στο μέλλον από τον Ο.Α.Σ.Θ. θα γίνει με ελεγχόμενο τρόπο και ο Ο.Α.Σ.Θ. εξετάζει το ενδεχόμενο παραγωγής ενός API για την ΜΕΡΙΚΗ διάθεση ηλεκτρονικών πληροφοριών στο μέλλον. »
Την ίδια απάντηση (δικαιολογίες) θα παίρνει κάποιος που θέλει να αξιοποιήσει δεδομένα-υπηρεσίες του δημοσίου τομέα.
Είναι θέμα πολιτικής-αποψης. Πρώτα ο φορέας (ο οργανισμός, το κράτος), μετά ο πολίτης…
Ευχαριστώ
Αν για τον λόγο και την πρόταση που περιγράφεις φτιαχτεί συγκεκριμένη υπηρεσία , δ/νση ή ακόμα καλύτερα κάποιος οργανισμός για να την υλοποιήσει και φυσικά να την συντηρεί,συμφωνώ απόλυτα με το σκεπτικό σου. Αν όμως μείνει σε κάθε οργανισμό η υλοποίηση ή να το αναλάβει ιδιωτική επιχείρηση να υλοποιήσει το API (όχι να το χρησιμοποιήσει) δεν θα συμφωνήσω. Ο λόγος είναι ότι μια τέτοια ενέργεια περιέχει και κόστος αλλά και τον κίνδυνο να στηρίζεσαι σε ξένα χέρια για την εμπλουτισμό ή οτιδήποτε.
Η πρόταση σου θα είχε και αλλού χρήση (με παραλλαγές) σε διάφορους οργανισμούς π.χ. υγείας (ένα ενιαίο σύστημα επιτέλους για τα νοσοκομεία) αλλά πιστευω ότι θα καταλλήξει να πραγματοποιηθεί από ιδιωτική εταιρία με τα συνήθη «κόστη» και την απειλή της αποχώρησης της εταιρίας οπότε μένεις πάλι ξεκρέμαστος όπως έχει συνέβει σε άπειρες περιπτώσεις. Ο ενδοιαασμός δηλαδη στηρίζεται στο αν τελικα΄θα μπορεί να υλοποηθεί από δημόσιο οργανισμό με το ελάχιστο κόστος και όχι από ιδιωτική επιχείρηση. Δεν μου αρέσει να βλέπω επιχειρήσεις να κάνουν γιουρούσι στα κονδύλια του κράτους πλέον! Πρέπει επιτελους το κράτος σε κάποια σημεία κομβικά να γίνει αυτοσυντηρούμενο. Πανεπιστήμια υπάρχουν, άνεργοι νέοι που διψάνε για μία προυπηρεσία και να βγουν με καλύτερα κριτήρια στην αγορά αλλά και καθηγητές Πανεπιστημίων ή οποίοι ίσως κάθονται λίγο παραπάνω από ότι θα έπρεπε!
Και εγώ το ίδιο πιστεύω Χρήστο.
Αν κατακερματιστεί στους επιμέρους φορείς δεν θα λειτουργήσει ποτέ σωστά, αν λειτουργήσει καθόλου. Πρέπει να έρθουμε στο σημείο να κατανοήσουμε ότι δεδομένα προσωπικά μας θα πρέπει να τα εμπιστευόμαστε μόνο στο κράτος, την εκτελεστική και διαχειριστική μας προέκταση. Και αυτό μόνο μέσα από το πρίσμα της διαφάνειας και της ανοιχτής φύσης των δεδομένων και υποδομών. Πρέπει να γνωρίζουμε τι κάνει το κράτος με τα στοιχεία μας και αν το κάνει σωστά. Ο Εθνικός Οργανισμού Διαχείρισης Ανοιχτών Δεδομένων θα πρέπει να έχει ώς βασικό σκοπό την συλλογή, επεξεργασία και αναδιάθεση του μεγαλύτερου συνόλου των δημόσιων δεδομένων. Και δεν είμαι αφελής ξέρω ότι δεν θα είναι ποτέ το 100% των δεδομένων. Υπάρχουν περιορισμοί ατομικών προσωπικών δεδομένων αλλά και κρίσιμων δεδομένων που δεν είναι εύκολο να διακομιστούν. Αλλά ας υλοποιηθεί το σύστημα με πρόβλεψη να είναι μια μηχανή δεδομένων – Data In, Data Out (DIDO)- και όταν το δούμε να εφαρμόζεται το ξανασυζητάμε τι οφέλη μπορεί να προκύψουν στο να ανοίξουμε περισσότερα δεδομένα και τί κίνδυνοι. Αλλά τότε θα υπάρχει η υποδομή να κάνουμε ότι θέλουμε.
Το θέμα της εκπαίδευσης το έθιξα και εγώ στην πρόταση που σε παρέπεμψα. Φαντάζομαι και ζηλεύω μαθητές Γυμνασίου, Λυκείου οι οποίοι/ες θα κανουν μάθημα Πληροφορικής-Δημοκρατίας, αναπτύσσοντας εργαλεία που θα ελέγχουν το κράτος και τους φορείς, που θα προσθέρουν εργαλεία συμμετοχικής δημοκρατίας. Απτά και πραγματικά εργαλεία. Για να αναφέρω και τα ερευνητικά θέματα που θα μπορούσαν να προκύψουν σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Είναι καταστάσεις που δίνουν λόγο ύπαρξής στα πανεπιστήμια και γιατί όχι προσκαλούν και ξένους φοιτητές από ένα σημείο και μετά. Φαντάσου να θέταμε τα πρότυπα ανάπτυξης της ηλεκτρονικής δημοκρατίας και να περήχαμε τα εργαλεία και το ερυενητικό περιβάλλον για την εκπαίδευση ανρθώπων που θέλουν να τα εφαρμόσουν στην χώρα τους. Δεν θα ήταν ωράιο κάποια στιγμή να ακουστεί από ξένα χείλη ότι αν θες να μάθεις για e-gov θα πρέπει να πας στην Ελλαδα; Το ξέρω ότι είναι ουτοπικό για την απογοήτευση που νιώθουμε τώρα αλλά δεν είναι αδύνατο. Λίγη θέληση χρειάζεται.
Πρέπει να κάποια στιγμή να λέμε ότι η Αθήνα είναι η γενέτειρα της δημοκρατίας και να εννοούμε της ηλεκτρονικής δημοκρατίας.
Είναι προφανής η σημασία της συστηματικής συλλογής και κεντρικής αποθήκευσης δεδομένων από κρατικούς φορείς, προκειμένου να καταστεί δυνατή η περαιτέρω συνδυαστική επεξεργασία τους, η απολογιστική παρακολούθηση των φορέων και η εξαγωγή χρήσιμων στατιστικών και δεικτών. Θα ήθελα όμως να επισημάνω (όπως εμμέσως επισήμανε και ο Παναγιώτης Τζιαχρής), ότι το πρόβλημα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΙΚΟ. Άλλωστε η υλοποίηση συστημάτων και υποδομών data integration είναι μία άσκηση με γνωστές τεχνικές λύσεις, οι οποίες κατά περίπτωση μπορεί να περιλαμβάνουν APIs, ανταλλαγή flat files (txt, csv, xml κλπ.), SQL scripting, πλατφόρμες ETL, replication, web services κλπ.
Το πρόβλημα είναι η απουσία σύγχρονου πλαισίου και διαδικασιών που να επιβάλλουν την περιοδική αποστολή ή/και διαμοιρασμό κρίσιμων δεδομένων, καθώς και την κεντρική αποθήκευση και επεξεργασία οποιωνδήποτε δεδομένων απαιτούνται σε κεντρικό επίπεδο από την κυβέρνηση. Κάθε νέα κυβέρνηση εφαρμόζει τους δικούς της μηχανισμούς εκ του μηδενός και αφήνει την επόμενη να ανακαλύψει ξανά τον τροχό. Τυπικό παράδειγμα είναι η (τραγική έως αστεία) αδυναμία ακριβούς προσδιορισμού τόσο του συνολικού αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, όσο και του κόστους μισθοδοσίας τους.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά αν και δεν υπάρχει API υπάρχει πλέον εθνικό framework για ανταλλαγή/άντληση δεδομένων, μέσω του e-GIF: http://www.e-gif.gov.gr/portal/page/portal/egif/
Με αφορμή το θέμα του ΟΑΣΘ που αναφέρθηκε παραπάνω να προσθέσω ότι στο παρακάτω έγγραφο
του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. με τίτλο «Δεδομένα Οδικών Δικτύων – Έκθεση Λειτουργίας» (1) αναφέρεται
ότι:
«5. Διάθεση κυκλοφοριακών στοιχείων ΥΠΕΧΩΔΕ
Τα κυκλοφοριακά στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ, ιστορικά αλλά και δυναμικά (σε πραγματικό χρόνο) διατίθενται σε τρίτους έναντι τιμήματος υπέρ Ελληνικού Δημοσίου. Τα στοιχεία αυτά είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν για μελέτες αλλά και για ανάπτυξη τηλεματικών εφαρμογών πληροφόρησης χρηστών οδικού δικτύου, πλοήγησης κ.λ.π.
Ο τρόπος διάθεσης τους έχει καθορισθεί με σχετική Απόφαση Υπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. (ΦΕΚ 600/Β’/15-5-06).»
Πιστεύω πως ειδικά για το Κέντρο Διαχείρισης Κυκλοφορίας της Αθήνας και σε ότι έχει να κάνει
με ένα μέρος από τα δυναμικά δεδομένα (έκτακτες ανακοινώσεις, ατυχήματα) η πρόσβαση θα έπρεπε
να είναι ανοικτή στους πολίτες χωρίς την υποχρέωση καταβολής αντιτίμου.
—————————–
1. http://www.ggde.gr/index.php?option=com_docman&task=doc_download&gid=63
@Μιχάλης
Έριξα μια ματιά στις 20-30 πρώτες σελίδες του εγγράφου που αναφέρεις. Αν κατάλαβα καλά αποτελεί μία checklist των υπηρεσιών/σελίδων. Δεν νομίζω ότι μπαίνει στην διαδικασία να κβαντοποιήσει τις πληροφορίες και την συλλογή και επαναδιανομή τους.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος λάθος.
@Μάκης
Το όλο θέμα των δημόσιων ανοιχτών δεδομένων είναι ακριβώς η δυνατότητα να έχεις άμεση, δωρεάν και εύκολη πρόσβαση σε κοινά δεδομένα. Όσο για τον ΟΑΣΘ, μπαίνουμε σε προβλήματα ΝΠΙΔ. Δεν γνωρίζω νομικά πώς μπορεί να υπερβληθεί αυτό το εμπόδιο.