Η κοστολόγηση των κάθε είδους έργων που εκτελεί το δημόσιο δεν γίνεται πάντα με χρήση επίσημων τιμολογίων. Υπάρχουν τομείς του δημοσίου, οι οποίοι δεν εφαρμόζουν κάποια ενιαία και επίσημα θεσμοθετημένη τιμολογιακή πολιτική στα προς εκτέλεση έργα τους (όπως π.χ. το Υπουργείο Πολιτισμού), με αποτέλεσμα να παρατηρείται αφενός μια τεράστια απόκλιση στα μοναδιαία κόστη ίδιων εργασιών ανά την Επικράτεια, αφετέρου να μην διασφαλίζονται τα συμφέροντα του δημοσίου με τον καλύτερο τρόπο… Η σύνταξη και η θεσμοθέτηση τιμολογίου αρχαιολογικών και αναστηλωτικών εργασιών καθίσταται πλέον αναγκαιότητα, ειδικά στην περίοδο αυτή της οικονομικής στενότητας. Η σύνταξη ενός ενιαίου τιμολογίου αρχαιολογικών και αναστηλωτικών εργασιών θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μιας διεπιστημονικής ομάδας εργασίας που προτείνεται να συσταθεί γι” αυτό το σκοπό, με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο, ώστε εν συνεχεία να καθιερωθεί μέσω νομοθετικής ρύθμισης το τιμολόγιο (στα πρότυπα της σύνταξης και εφαρμογής του ΑΤΟΕ, ΑΤΗΕ ΑΤΕΟ κλπ.)
Η ιδιαιτερότητα των αρχαιολογικών εργασιών αλλά και η πολυπλοκότητά τους επιβάλουν την σύνταξη ιδίαιτερου τιμολογίου και όχι την υιοθέτηση άρθρων του ΑΤΟΕ. Η δε εφαρμογή των τιμών να καθίσταται υποχρεωτική τόσο σε έργα που εκτελούνται εργολαβικά, όσο και σε έργα που εκτελούνται δι” αυτεπιστασίας.
Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα ενιαιοποιηθεί η κοστολόγηση των αρχαιολογικών εργασιών πάσης φύσεως, αλλά θα εξορθολογιστεί και το κόστος τους και θα αποτραπούν κάθε είδους «υπερτιμολογήσεις» και «αποκλίσεις».

Γενικότερα, επειδή έχει παρατηρηθεί ευρύτερη απορρύθμιση και δυσλειτουργία από το καθεστώς που ισχύει σήμερα στα εφαρμοζόμενα τιμολόγια (τιμές μονάδος χωρίς συγκεκριμένη ανάλυση της τιμής μονάδος – κόστος υλικών κόστος εργασίας), προτείνεται η επαναφορά του προϋφιστάμενου καθεστώτος της ανάλυσης από τον μελετητή της προτεινόμενης τιμής μονάδος ανά άρθρο-εργασία και η διαρκής (ανά τρίμηνο) επικαιροποίηση των συντελεστών («μ», «λ» από επίσημο δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ κλπ.)