Έχει διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει πλήρης γνώση, συνεπώς και αξιοποίηση, των τεχνικών και επιστημονικών δυνατοτήτων που διαθέτουν οι διάφορες υπηρεσίες του δημοσίου από το ίδιο το Δημόσιο. Συγκεκριμένα, για παράδειγμα, σε περιπτώσεις που ένας φορέας του δημοσίου χρειάζεται να λάβει τεχνικές αναλύσεις και παροχή εξειδικευμένων επιστημονικών συμβουλών δεν αξιοποιούνται οι δυνατότητες που υπάρουν σε έταιρο φορέα του Δημοσίου (ακόμη και εντός του ιδίου Υπουργείου) και είτε καταφεύγει στην προμήθεια των υπηρεσιών αυτών από φορείς εκτός δημοσίου, είτε προβαίνει σε τεχνικές λύσεις χαμηλότερης ποιότητας (π.χ. πιο περιορισμένη ανάλυση με τα μέσα που διαθέτει ο φορέας). Είναι αντιληπτό ότι κατ’ αυτό τον τρόπο όχι μόνο δεν επιγχάνεται η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση της υλικοτεχνικής υποδομής – προσωπικού και της επένδυσης που έχει γίνει από το Δημόσιο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις το Δημόσιο προμηθεύεται από το σημαντικό επιπρόσθετο κόστος τις υπηρεσίες αυτές από τον ιδιωτικό τομέα.
Η δυσλειτουργία αυτή οφείλεται εν μέρει στο ότι οι φορείς του Δημοσίου διαθέτουν περιορισμένες και ανεπαρκείς πληροφορίες για τις δυνατότητες που διαθέτουν οι διάφορες τεχνικές υπηρεσίες του Δημοσίου, τόσο ως προς τον υλικο-τεχνικό εξοπλισμό, όσο και ως προς το εξειδικευμένο τεχνικό και επιστημονικό προσωπικό. Για παράδειγμα, για μια εξειδικευμένη ανάλυση αστοχιών υλικών που χρειάζεται ένας τεχνικός φορέας ενός Υπουργείου δεν υπάρχει γνώση του διαθέσιμου εξοπλισμού και του προσωπικού που υπάρχει σε ένα ερευνητικό κέντρο ή/και πανεπιστήμιο. Επίσης, ένας εξειδικευμένος επιστημονικός φορέας (π.χ. εργαστηριακή μονάδα σε Πανεπιστήμιο) ενώ χρειάζεται πρόσβαση σε ειδικά υλικά και πληροφορίες για την πραγματοποίηση ενός ερευνητικού έργου δεν γνωρίζει και δεν διαθέτει πρόσβαση σε άλλο φορέα του δημοσίου που μπορεί να συνδράμει σε αυτό (π.χ. δείγματα υλικών). Συνεπώς υπάρχει περιορισμένη διάχυση της πληροφορίας και μειωμένη απόδοση του Δημοσίου συστήματος τεχνικών και επιστημονικών υπηρεσιών και εργασιών, με αποτέλεσμα το Δημόσιο να επιβαρύνεται με λειτουργικό κόστος (αγορά υπηρεσιών μέσω εμπορικών συμβάσεων) και να υπάρχει και μειωμένη αποδοτικότητα στην λειτουργία του (υπηρεσίες μειωμένης ποιοτικής στάθμης).
Για τον λόγο αυτό προτείνεται η δημιουργία μιας διαδικτυακής πύλης στην οποία θα καταγραφούν οι δυνατότητες των διαφόρων φορέων του Δημοσίου (Πανεπιστήμια, Ερευνητικά Κέντρα, Τεχνικοί Οργανισμοί, κλπ) όλων των Υπουργείων με σκοπό την διασύνδεσή μεταξύ τους μέσω έργων που μπορεί να αναλάβει (παροχή συμβουλών, διενέργεια αναλύσεων, κλπ). Μέσω της εφαρμογής αυτής θα υπάρχει δυνατότητα αναζήτησης των προσφερόμενων υπηρεσιών τόσο μεταξύ του ιδίου Υπουργείου, όσο και μεταξύ των φορέων διαφορετικών Υπουργείων και η εν συνεχεία επικοινωνία μεταξύ των φορέων για την μεταξύ τους συνεργασία. Για παράδειγμα, εάν ένας φορέας του Δημοσίου (π.χ. Πολεμική Αεροπορία) γνωρίζει ότι σε έναν άλλο φορέα (π.χ. Εργαστήριο Πανεπιστημίου) υπάρχει η τεχνική υποδομή (π.χ. συσκευή ελέγχου και ανάλυσης) , όπως επίσης και διαθέσιμο προσωπικό με εμπειρία και γνώση στο συγκεκριμένο αντικείμενο θα είναι πολύ εύκολο να υποβάλλει αίτημα μέσω της διαδικτυακής αυτής εφαρμογής για την παροχή τεχνικής συμβουλής ή/και υπηρεσίας (π.χ. ανάλυση δειγμάτων υλικών). Ως μέτρο για την συμμετοχή των φορέων στην δράση αυτή προτείνεται η υποχρεωτική διάθεση ποσοστού χρόνου (εργατο-ωρών) από τον κάθε φορέα για την παροχή τέτοιου είδους υπηρεσιών εντός του Δημοσίου. Το αποκομιζόμενο όφελος δύναται να αποτιμάται στο τέλος κάθε έτους (οικονομικό κέρδος του δημοσίου και των φορέων ατομικά, κέρδος στην διάχυση εξειδικευμένης πληροφορίας, αναπτυξιακά οφέλη, κλπ).
Η ανάπτυξη της διαδικτυακής εφαρμογής της προτεινόμενης δράσης θεωρείται τεχνικά εφικτή και δεν διαθέτει κόστος ανάπτυξης. Το κάθε υπουργείο θα διαχειρίζεται τους φορείς του, ενώ η διαχείριση της δράσης σε ανώτερο επίπεδο (ως προς την τεχνική υποστήριξη της εφαρμογής και μόνο) δύναται να διαχειρίζεται από το opengov.gr.