Βασική έμπνευση της πρότασης αυτής αποτελεί η τρανή σπατάλη σε χρόνο, χρήμα και ενέργεια η οποία γίνεται από κάθε ερευνητή ο οποίος θέλει να διεκδικήσει κάποια θέση σε κάποια προκύρηξη (θέσεις ΔΕΠ & ΕΠ σε ΑΕΙ & ΑΤΕΙ, θέσεις συμβασιούχων σε ΑΕΙ & ΑΤΕΙ, ερευνητικά κέντρα, κτλ).
Καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των προκυρήξεων αυτών ζητά έντυπα αντίτυπα του δημοσιευμένου έργου των ερευνητών αυτοί αναγκάζονται να αποστέλλουν το ίδιο υλικό πολλές φορές. Αυτό δημιουργεί τα παρακάτω προβλήματα:
1) Σπατάλη χρόνου και χρήματος για τους ερευνητές
2) Δημιουργία ασάφειας στην αξιολόγηση του ερευνητικού έργου (αφού η ταξινόμηση του σε κατηγορίες σπουδαιότητας (π.χ. περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων κ.α.) μπορεί να ποικίλει)
3) ΠΡοβλήματα νομιμότητας, αφού για το μεγαλύτερο μέρους του δημοσιευμένου έργου οι ερευνητές παραχωρούν τα δικαιώματα χρήσης (copyright) στους εκδότες, σύμφωνα με τα οποία δεν μπορούν να διανέμουν κατά βούληση το έργο τους.

Προτείνεται λοιπόν μία ηλεκτρονική διαχείριση της διαδικασίας ως εξής:
Οι ερευνητές εγγράφονται σε ηλεκτρονικό σύστημα δημόσιας πρόσβασης. Αποκτούν Αριθμό Μητρώου Ερευνητή (ΑΜΕ)
Καταχωρούν στο σύστημα το δημοσιευμένο τους έργο με προτυποποιημένο κώδικα καταχώρησης. Ιδανικά αυτός ο κώδικας θα πρέπει να αποτελεί τον ηλεκτρονικό σύνδεσμο με το έργο (στα πρότυπα της εφαρμογής MEndeley).
Οι ερευνητές αποστέλουν μέσω της αίτησης της προκύρηξης των ΑΜΕ τους στους οργανισμούς.
Οι οργανισμοί αξιολογούν τους υποψηφίους με βάση το έργο τους, όπως αυτό «κατεβαίνει» από το σύστημα σε ηλεκτρονική μορφή κατόπιν υποβολής του ΑΜΕ.