Θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα άμεσου σχολιασμού και κατάθεσης προβληματισμού μέσω δικτύου, όχι μόνον για τα σχέδια νόμου, αλλά και για κάθε τοποθέτηση υπουργών – υφυπουργών, σε θέματα για τα οποία μπορεί να προωθείται ή όχι νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης, και πάνω στα οποία υφίσταται δίάλογος ή αντιπαράθεση, είτε με την αντιπολίτευση, είτε με συνδικάτα, φορείς, ή Μ.Μ.Ε. (συχνά ποιλιτικοί νιώθουν την ανάγκη να δικαιολογηθούν για «αντιδράσεις» οι οποίες παρουσιάζονται σαν «έντονες», «σκληρές», «δικαιολογημένες», κλπ, από τα ΜΜΕ, τα οποία έχουν το αδικαιολόγητο χρήσμα και το αλάθητο να βαφτίζουν, ανάλογα).
Ίσως να αποτελούσε εργαλείο πιο ψύχραιμης αντίδρασης των υπεύθυνων, αν έχουν στην διάθεσή τους ένα μίνι γκάλοπ απόψεων πολιτών για κάθε τέτοιο θέμα. (Σίγουρα καλύτερα επεξεργασμένες από τις αυθόρμητες απαντήσεις σε τηλεοπτικούς ρεπόρτερ).
Επίσης, η δυνατότητα σχολιασμού όχι μόνο νομοσχεδίων αλλά, όπως εν μέρει ήδη γίνεται, θεμάτων, σκέψεων κλπ, που μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο νομοθετικής ή διαχειριστικής παρέμβασης στο μέλλον. Η κατάθεση εμπειρίας εξάλλου, μπορεί να ανοίξει από μόνη της νέα θέματα και πεδία άσκησης πολιτικής.

Ίσως όχι τόσο σχετικό θέμα αλλά παρόμοιο ως προς την δυνατότητα συμμετοχής, είναι η ευχέρεια που θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε πολίτη να καταθέτει άμεσα κάθε δυσλειτουργία δημόσιου φορέα (και ταμείων ασφάλισης) με την οποία έρχεται αντιμέτωπος, και η σταδιακή κωδικοποίηση των σημαντικότερων και επαναλήψιμων προβλημάτων, για την ευκολότερη κατάθεση αυτών των δυσλειτουργιών. Με την σειρά τους αυτές οι εισροές πληροφοριών, να μπορούν να αξιοποιούνται δίκαια για την διόρθωση δομικών προβλημάτων, την στοιχειοθέτηση επαγγελματικών παραπτωμάτων, και τον γενικό σχεδιασμό. Ο ρόλος του συνήγορου του πολίτη να περιοριστεί σε μείζονες καταγγελίες οι οποίες απαιτούν ειδική ανάλυση και έρευνα. Για απλά θέματα, να τον υποκαθιστά η στατιστική των δικτυακών αναφορών των πολιτών.