Στα πλαίσια της αξιοκρατίας που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος διαφαίνεται ότι όλες οι προσλήψεις θα περάσουν στον ΑΣΕΠ. Ταυτόχρονα το πλαίσιο κατα πάσα πιθανόττητα θα επεκταθεί και σε μεγάλες εταιρείες του ιδιωτ τομέα. Τράπεζες, τηλεπικοινωνίες κλπ. Αυτό σημαίνει ένας πολύ μεγάλος αριθμός διαγωνισμών, που επιβαρύνουν το κόστος και καθυστερούν το χρόνο των προσλήψεων.
Απο την άλλη το εκπαιδευτικό σύστημα ταλανίζεται με το θέμα της εισαγωγής στα ΑΕΙ και τα επαγγελματικά διακιώματα, που είναι απλώς ένα ενδιάμεσο βήμα για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ.
Η λύση που προτείνω λύνει θέματα και της αξιοκρατίας και της εισαγωγής στα ΑΕΙ και της δια Βίου μάθησης .
Συγκεκριμένα προτείνω την δημιουργία μιας τεράστιας βάσης θεμάτων (multiple choice), συνεχώς εμπλουτιζόμενης με νέα θέματα, από έναν οργανισμό που θα δημιουργηθεί ειδικά επί τούτου ή θα εξελιχθεί γιαυτό πχ Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Τα θέματα θα είναι κατηγοριοποιημένα κατά επίπεδο δυσκολίας πχ πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, επιμόρφωση, επαγγελματική εμπειρία κλπ. Κάθε επίπεδο θα δίνει συγκεκριμένους πόντους.
Τα θέματα θα είναι πολλαπλά κατηγοριοποιημένα (tags/clouds) .
Κάθε εβδομάδα/μήνα/τρίμηνο, σε ειδικά διαμορφωμένους αμερόληπτους χώρους, θα γίνονται εξετάσεις. Το ειδικό του χώρου σημαίνει να υπάρχουν αρκετοί υπολογιστές και αρκετή επιτήρηση ώστε να εξασφαλίζεται η ταυτοπροσωπία του εξεταζόμενου.
Ο εξεταζόμενος θα διαλέγει επίπεδο δυσκολίας και tags που θέλει να εξεταστεί.
Το σύστημα θα του παρουσιάζει 20/30/100 ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσει σε 2 ώρες.
Για αυτούς που υστερούν μηχανογραφικά, το δελτίο θα εκτυπώνεται και οι απαντήσεις θα καταχωρούνται από το εξεταστικό κέντρο
Στο τέλος της εξέτασης το κέντρο θα του εκτυπώνει την βαθμολογία του ανά tag και θα του την σφραγίζει για να την δείξει αν χρειαστεί κάπου.
Μέσω μιας ιστοσελίδας κάθε πολίτης θα μπορεί να εξασκείται όσο θέλει και όποτε θέλει για να δει που είναι οι δυνάμεις του και που χρειάζεται βελτίωση.
Αργότερα εσύ σαν δημόσιο αλλά και εγώ σαν ιδιώτης, χρειαζόμαστε εργαζόμενους (οποιουδήποτε επιπέδου από Γεν. Διευθυντές μέχρι κλητήρες) .
Ορίζουμε λοιπόν τις δεξιότητες/tags που θέλουμε να έχει ο άριστος υποψήφιος και δημοσιοποιούμε την θέση στο σύστημα. Για λόγους απλότητας ας πούμε αρχικά ότι όλα τα tags είναι ισοβαρή αλλά μπορείς πολύ εύκολα να βάλεις συντελεστές βαρύτητας.
Ο πολίτης που ενδιαφέρεται ανεξάρτητα αν είναι βοσκός ή πρύτανης δηλώνει ενδιαφέρον για την θέση και η τρέχουσα βαθμολογία του για τα tags που ζήτησες, μπαίνει αυτόματα στην αξιολόγηση .
Στο τέλος της περιόδου υποβολής αιτήσεων εσύ σαν εργοδότης παίρνεις στα χέρια σου την λίστα κατάταξης.
Εγώ σαν ιδιώτης καλώ για συνέντευξη, εσύ σαν δημόσιο προχωράς στις διαδικασίες σου.
Τι λύνει αν εφαρμοστεί ιδανικά
* Γλυτώνεις εκατοντάδες διαγωνισμούς που θα αναγκαστείς να κάνεις για τις διαδικασίες ΑΣΕΠ. Πολλοί από αυτούς θα είναι στις ίδιες θεματολογίες.
* Ξεμπερδεύεις από πτυχία, επαγγελματικά δικαιώματα και όλες τις άλλες συντεχνιακές ηλιθιότητες που εφευρίσκουμε για να δικαιολογήσουμε την θεσούλα στο δημόσιο. Εσένα σαν εργοδότη σε ενδιαφέρει ΑΝ ΤΑ ΞΕΡΩ, δεν σε ενδιαφέρει από πού τα ξέρω. Αν εγώ τα έμαθα στα θρανία, από το ιντερνετ ή από την εμπειρία είναι δικό μου θέμα.
* Με αυτό τον τρόπο αφήνεις όλα τα λουλούδια να ανθήσουν και κάθε σύστημα αξιολογείται ΕΥΚΟΛΑ από την απόδοση του. Αν πχ εγώ σαν γονιός θέλω να δω τι έμαθε το παιδί μου στο τέλος του δημοτικού, το βάζω να κάνει το δοκιμαστικό τεστ, με αντίστοιχο επίπεδο δυσκολίας και ξέρω σε 2 ώρες που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ βρίσκεται.
O καθηγητής ενός τμήματος ΑΕΙ μπορεί να εξετάσει το τμήμα του στο δικό του tag κλπ.
* Το ένα βιβλίο/εξεταστέα ύλη/φροντιστήριο πεθαίνει ως εξεταστικό βοήθημα. Κάθε εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθεί να εστιάσει στην ουσία της γνώσης και όχι στην γραφειοκρατία του.
* Λύνεις το κίνητρο της δια βίου γνώσης. Ο κάθε εργαζόμενος ξέρει ότι αν προσπαθήσει μπορεί να βελτιώσει την ζωή του. Ξέρει επίσης σε ποιο επίπεδο βρίσκεται.
Προβλήματα προς επίλυση
* Αντικειμενικότητα του συστήματος
Αν λύσεις το πρόβλημα της ταυτοπροσωπίας έχεις τελειώσει. Αντιγραφή δεν μπορεί να γίνει γιατί στον καθένα κληρώνει το σύστημα διαφορετικές ερωτήσεις.
* Ποσοτική μόνο αξιολόγηση έναντι ποιοτικής.
Όχι αναγκαστικά. Το multiple choice είναι κατεξοχήν κρίση και όχι απομνημόνευση. Επιπλέον μπορούν τα θέματα να περιλαμβάνουν πάρα πολλά ποιοτικά ζητήματα.
* Πώς να χωρέσει όλη η γνώση σε tags και ερωτήσεις?
Παίρνεις τα προγράμματα σπουδών όλων των ΑΕΙ/ΤΕΙ και τα κάνεις tag. Ανά σχολή τα κάνεις κατηγορία.
Αν το tag «βιταμίνες ψαριών» δεν ζητηθεί ποτέ σε θέση εργασίας, ο καθηγητής θα πρέπει να δεχτεί το «διατροφή ψαριών» που υπάρχει ήδη .
* Το σύστημα δεν είναι έτοιμο.
Και δεν θα ετοιμαστεί ποτέ αν δεν το πιέσεις να πάει κατευθείαν στο σωστό.
Ας ανακοινωθεί ότι το σύστημα αρχίζει να λειτουργεί δοκιμαστικά τώρα και σε 4 χρόνια όλες οι θέσεις θα περνάνε από αυτά και θα δείς τι θα γίνει. Όλη η Ελλάδα θα αρχίσει να διαβάζει νύχτα μέρα και να πιέζει όλους τους εκπαιδευτικούς σε όλα τα επίπεδα με σωστές ερωτήσεις.
* Μα θα βάλω ένα τσομπάνη να διδάξει μαθηματικά?
Αν στα tags «μαθηματικά» και «παιδαγωγική» πήρε καλύτερους βαθμούς από τον υποτιθέμενο μεταπτυχιακό?
Αυτούς που δώσαν το μεταπτυχιακό μετά τους εκτελείς δημόσια 
* Θα χρειαστούν άπειρα εξεταστικά κέντρα/υπολογιστές/ Προσωπικό….
Δεν νομίζω ότι το κόστος θα είναι μεγαλύτερο από των πανελληνίων αν αντιγραφεί μέρος της μεθόδευσή τους. Κι αυτό γιατί σταδιακά οι εξεταζόμενοι θα είναι λιγότεροι και κατανεμημένοι. Δεν θέλει αστυνομίες ρεπόρτερ κλπ.
Και το βασικότερο δεν χρειάζονται βαθμολογητές
1) Αυξανόμενης της εξειδίκευσης σε όλους τους τομείς δεν μπορείς να εξασφαλίσεις ότι προσλαμβάνεις το σωστό προσωπικό; Πχ έγραψα καλά στο μάθημα πληροφορικής αλλά πώς μπορεί να εξασφαλισθεί ότι γνωρίζω επαρκώς κάποια πλατφόρμα. Άρα μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο σε κάποιες ειδικότητες (γραφειοκράτες υπάλληλοι ή εκπαιδευτικοί μέσης εκπαίδευσης.
2) Αυξάνεις την παραπαιδεία και τα κάθε είδους φροντιστηριάκια που σου εγγυώνται «σίγουρη» επιτυχία και εισαγωγή στο δημόσιο.
Μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο για θέσεις που δεν χρειάζεται εξειδίκευση (δηλ γραφειοκράτες δημοσίους υπαλλήλους ή καθηγητές μέσης εκπαίδευσης)
Θα αυξήσει την παρα-(παιδεία/κοροιδία) με τα κάθε είδους φροντιστηριάκια να σου εγγυώνται σίγουρη εισαγωγή στο δημόσιο.
@ sokratis
Αντίθετα αν η βάση θεμάτων ειναι μεγάλη, καμιά παραπαιδεία δεν μπορεί να σου εγγυηθεί επιτυχία.
Μην ξεχνάς ότι στα φροντηστίρια δεν δίνουν γνωσεις, αλλά εξεταστικό σύστημα (SOS θέματα, εξεταστέα ύλη, μεθοδολογία κλπ) Εδώ δεν υπάρχουν τέτοια. Η γνωρίζεις το αντικείμενο ή όχι.
Σχετικά με την εξειδίκευση, αυτή εξετάζεται καλύτερα . Προτιμάς δηλαδή έναν απόφοιτο πληροφορικής του 90 που δουλεύει ακόμη με dbase ή κάποιον που εξετάστηκε το 2008 στο tag «βάσεις δεδομένων».
Επιπλέον άν στην θέση που τον θές χρειάζεσαι «βάσεις δεδομένων» αλλά και «στατιστικές τεχνικές» τότε μπορείς να ορίσεις τα σχετικά tags και να βρείς τον κατάλληλο είτε απο πληροφορική είτε απο διοίκηση επιχειρήσεων.
Γιατί να μη δώσουμε βαρύτητα στους βαθμούς των μαθημάτων «Βάσεις Δεδομένων» και «Στατιστική» των αντίστοιχων σχολών (δημόσια ιδρύματα είναι και αυτά). Πιστεύω πως έτσι θα δωθούν πραγματικά κίνητρα να κυνηγήσεις τη γνώση μέσα στη σχολή.
ΥΓ. Η πρότασή σου για τη βελτίωση του ασεπ είναι πολύ καλή απλά τυχαίνει να είμαι εντελώς αντίθετος στον θεσμό εξέτασης γενικών γνώσεων του ΑΣΕΠ. Τουλάχιστον συμψηφισμός βαθμού σχολής&ασεπ.
Γιατί οι βαθμοί των μαθημάτων δεν είναι αντικειμενικοί και εξαρτώνται μόνο απο τον καθηγητή και την Βιβλο του
«A fool with a tool is still a fool», όπως λέει και ένα ρητό στη διαχείριση έργων…
Όσα πτυχία και να μαζέψει κανείς, υπάρχει πιθανότητα να είναι Ι5: γιατί νομίζετε ότι το δημόσιο έχει γεμίσει από ΠΕ, Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό, κτλ με σχεδόν μηδενικές ικανότητες; Γιατί, εκτός των κομματικών προτιμήσεων, είχαν γενικώς και αορίστως πολλά πτυχία… Σε μια συζήτηση 5 λεπτών μεταξύ των υποψηφίων, μια επιτροπή του ΑΣΕΠ μπορεί ΕΥΚΟΛΑ να καταλάβει ποιός είναι άξιος και ποιός γλάστρα με πολλά τυπικά προσόντα…
Διακρίνω 2 βασικά προβλήματα:
1) Χρήση ερωτηματολογίων «Πολλαπλής Επιλογής». Παρέχουν μόνο τη δυνατότητα επιλογής κάποιας προαποφασισμένα «σωστής» απάντησης, ενώ ο εξεταζόμενος μπορεί να διαφωνεί και να αιτιολογήσει κάποια άλλη ως σωστή. Αν και όπως λες χρειάζεται κρίση, αυτή περιορίζεται μόνο ανάμεσα στις παρεχόμενες απαντήσεις. Σε ορισμένες επιστήμες υπάρχουν «γκρίζα πεδία» που δεν υπάρχει μόνο 1 σωστή απάντηση, σε άλλες υπάρχουν νέες πληροφορίες που ανατρέπουν τις ήδη γνωστές, οπότε η υλοποίηση τέτοιων ερωτηματολογίων δεν είναι ότι καλύτερο για αυτές τις επιστήμες.
Παράλληλα, αυξάνεις την παραπαιδεία. Ήδη τα κάθε λογής φροντιστήρια και φροντιστηριακά βιβλία καυχιούνται για το πλήθος/πιθανότητα τέτοιων ερωτηματολογίων, φαντάσου αυτό να διευρυνθεί.
2) Ας πούμε ότι ο Α έχει χειρότερο βαθμό από τον Β στο μάθημα Χ στο πτυχίο του. Ο Α αναγνωρίζει την αδυναμία και κάνει σχετικό μεταπτυχιακό, με αποτέλεσμα να αποκτήσει περισσότερες και πιο εξειδικευμένες γνώσεις πάνω στο Χ. Ουσιαστικά αυτός είναι ο λόγος που κάποιος ενδιαφέρεται για μεταπτυχιακό, ασχέτως της ελληνικής πραγματικότητας στην οποία τα μεταπτυχιακά είναι απλώς «χαρτιά για πρόσληψη». Γιατί να στερήσεις ευκαιρίες από άτομα που, αν και σε κάποια στιγμή δεν είχαν το προβάδισμα, κατάφεραν να αποκτήσουν περισσότερες και ίσως πιο εξειδικευμένες και ποιοτικά ανώτερες γνώσεις;